Het nieuw Amsterdams minne-beekje

Of het thee geselschap der Haaghse jufferen

Den valschen Minnaer:

Voys: ’t Is goet Capusijn te zijn.

Jonckman.

GOeden dagh Liefste eerwaert,
Hoe zijt ghy vol droeve suchten,
Schept veel liever bly genuchten,
Want de droefheyt quijne baert,
Gunt dat ick mach troost verwerven,
Ende blussen Liefdens brant,
Of ick sal van rouwe sterven,
Dus vergunt u waerde pant.

Dochter.

d’Oorsaeck Vrient waerom ick sucht,

Is niet sonder groote reden,
Want soo ick volbracht op heeden
U Begeerten, ‘k ben beducht
Dat ghy mijn mocht gaen verlaten,
Als ghy had den wil van mijn,
Want de Jonckmans al schoon praten,
Tot wy in haer netten zijn.

Ionckman.

Verre sy van mijn dit quaet,

Dat ick u sou gaen begeven,
Als ick had mijn lust bedreven,
Neen ick schroome van die daet,
Eerder sal de Zee verdroogen,
Eerder dalen d’hooghste klip,
Eerder ’t vuer sonder vermoogen,
Dan ick u liet in den strick.

Dochter.

Onbedachten deugeniet,

meent ghy my soo te verleyen,
Door u Lief-koosen en vleyen,

[p. 9]

 

mijn te brengen in ’t verdriet,

 

Ghy die u hebt gaen verbinden

 

Aen een die ghy Liefde biet,

 

En mijn noemt ghy u beminden,

 

Alleen om u vuyl geniet.

 

Ionckman.

 

Lief ghy veynst, of jockt met mijn

 

Ofte wel ghy sijt bedrogen,

 

Want ick sweer het is gelogen,

 

Van die mijn Vyanden sijn,

 

Dochter.

 

Gaf ghy gister niet u Troutje

 

Aen marietje op de Vest,

 

Omtrent daer men vaert met ’t schoutje

 

En ghy guyt sprackt dit ten lest:

 

Dat gy de spot met mijn hiel,

 

Om dat ick u socht te winnen,

 

Door mijn vleyen uwe sinnen,

 

Segt nu Eer-dief, quade Fiel,

 

Wanneer heb ick dit bedreven,

 

Daer ghy guyt in tegendeel,

 

Soeckt mijn Eer en Bloem daer neven

 

Af te plucken nu geheel.

 

Ionckman.

 

Ick beken, ick heb misdaen,

 

Ach vergeeft mijn uyter herten,

 

Dat ick u aen doe dees smerten,

 

Door mijn quade drift begaen,

 

Wilt dit doch aen niemant melden,

 

Ick sal u niet quellen meer,

 

Maer u Eer weerom herstellen,

 

Adieu, ick vertreck dan weer.

 

Dochter.

 

Ja vertreckt maer snoode Boef,

 

Dadelijck vry uyt mijn oogen,

 

Die in valsche schijn bewogen,

 

Was met liefde, doch ick hoef

 

U niet, maer den Heer te loven,

 

Die my voor u klaeuwen hoet,

 

En het Masker heeft ontschoven,

 

Dat de Hel heeft uyt gebroet.