| |
Een Lied van David en de Reus Goliat.
Wijse: Beweent nu uwen val, al, gy Jesuits getal.
DE Philistijnen stam, quam,
Die was van Gath, Den selven trat,
Israël was bevreest, meest,
Die haer dagelijks quelde,
Met sijnen sang, Riep vry en vrang,
| |
| |
Slady my uyt den Velde, Wy zijn in u bedwang.
't Volk sprak, wie hem kan dwingen,
Sal 's Konings Swager zijn,
Door sulk gepijn, Sijn Dogter fijn,
Sal hem den Koning bringen, voor desen Philistijn.
David hoorden 't geset, net,
En vraegden driemael bet,
Zijn Broeders dit verstaende,
Vervolgt door haet en nijt,
En sprak gy zijt, om u jolijt,
Herwaerts komen gaende, Aensiende desen strijt.
David sprak door den noodt, groot,
Niemant laet sijn hert keeren,
Om dit schimpig versmaen,
Weest onbelaen, U knegt sal gaen,
In den Name des Heeren, Den Philistijn verslaen.
Saul sprak in dat sayzoen, koen,
Den Reus kloek van affairen,
Een Oorlogs Man, Die strijden kan,
David sprak Leeuwen en Beyren,
Den Koning op dit pas, ras,
Een Swaert op zijnder zijde,
Doen stont David bedroeft,
Hy heeft vertoeft, soo 't wel behoeft,
En sprak aldus te strijden, En heb ik noyt beproeft.
Vijf Steenen hy in den Sak, stak,
| |
| |
Zijn Slinger hy aenveerde,
Den Reus aen boort, Die wert verstoort,
Met vloeken hy hem weerde, Dus vielen sy discoort.
Nu kome herwaerts tot my, gy,
Werpen dijn Vlees den dieren,
Sprak desen Helt, Geheel ontstelt,
David reyn van manieren, heeft hem daer op vertelt
Nu gy met den Sweerd, weert,
En Schild soo gy begeert,
Israëls Godt, Die gy bespot,
Heden wert u Lichaame, Spijse der dieren lot.
Dus quam den Reus daer heen, treen,
En dagt David te ontleen,
Maer David liep hem tegen,
Met slinger spel, 't Verging seer wel,
Goliath wert verslegen, Looft Godt van Israël.
De meeste die men in 't Lant, vant,
Wierp David daer in 't zant,
Af hieuw sijn Hooft, Noch wert berooft,
Der Philistijnen staate, So heeft 'er Godt verdooft.
Der Philistijnen zaet, quaet,
Elk liep subijt, 't Was meer dan tijdt,
David heeft mee gedragen, Het hooft tot haren spijt.
| |
| |
Het Hooft dat hy afsloeg, vroeg,
Daer na kreeg hy met pijnen,
Des Konings Dogter schoon
Tot sijnen loon, Voor die Persoon,
Nog hondert Philistijnen, moest hy de Koning doon.
Prince door u advijs, wijs,
Kreeg David daer den prijs,
De Heydenen hy trakteerde,
Mijn Majesteyt, Wert u bereyt,
Israël triumpheerde, Met groote heerlijkheyt.
|
|