|
| |
Den Spiegel des Lijdens, verbeeldende de droeve miserien van de Passie onses Heeren Jesu Christi.
Stem: Miserere mei Deus.
MEnsch siet dit Lijden aen,
Van Godt den Heer der Heeren,
Met d' Oogen vol getraen,
2. Hy zweet Water en Bloet,
Op sijn bedroefde Wangen,
3. Hy geeft hem aen de Magt,
Van die versteende Boeven,
Die hem met helscher kragt,
Tot aen de Ziel bedroeven.
4. Siet hier dit boos gespuys,
| |
| |
Leyt hem in 't Rechter Huys,
5. Hy wort van Annas voort,
Aen Caiphas toe-gesonden.
Die wilt dat hy sijn woort,
Voor hem nu sou verkonden.
6. Godt is tot hem gekeert,
Met 't Aensigt neergebogen,
Seyd', 'k heb altijdt geleert,
7. Gy moet dit niet aen my,
Maer aen u Dienaers vragen,
Wort wreedelijk geslagen.
8. ô! Wat een harde slag,
Van dees gewapend' handen;
Van sijn gesigt en tanden.
9. Den Heer met soete tael,
Gaet desen Beul af-vragen,
10. Wat baet het lieven Godt,
Stelt u gemoedt te vreden.
Dat in dees wreet Gesellen,
12. Hy wort als zot gekleedt,
En van den Joodschen Koning
| |
| |
13. Tot spot en schimp van al,
Den Heer weerom verzenden.
14. Van daer is dan den Heer,
Met veel verdriet getreden,
Alwaer hy heeft veel meer,
Voor ons misdaet geleden.
15. Hoort wat Pilatus vraegt,
Dat al het Volk soo klaegt,
Wilt gy my getuygenis geven?
16. Het Lam stont sonder spraek,
Het minst niet openbaren.
17. Den Rechter staet verstelt,
Die aen Godt wert vertelt,
En toont sijn groote machten.
18. Hoe komt gy niet en spreekt?
Weet my geen macht ontbreekt,
19. Godt antwoort wijs bedacht,
Voor al de Beuls te gader,
g' En hebt geen meerder macht,
Als wel van Godt mijn Vader.
20. Noch vraegt hy 't Heylig Lam,
Wel zijt gy dan een Koning?
Godt seyt, Ik daerom quam,
Van uyt mijns Vader wooning.
21. Waer hier beneen mijn Rijk,
| |
| |
Veel hondert duysent Knechten,
Voor my, haer Koning vechten.
Soekt van de Beuls t' ontlasten,
En spreekt met soete stem,
Tot dees verwoede Gasten.
23. 't Is in de macht van my,
't Welk moet als heden wesen,
24. Wilt gy zijn Keysers Vrient?
Riep al 't gespuys der Joden,
Lost Barbam die ons dient,
25. Als hy dan heeft verstaen,
Laet Godt den Heere slaen,
Met zweepen ende Koorden.
26. Niet 't alderminste deel,
Van Christus teere Leden,
27. Wie maer dit Lichaem siet,
Van Hoofde tot den Voeten,
Dan bitter pijn gemoeten.
28. 't Gesicht is sonder Glans,
En al zijn kracht bezweken,
Is Jesus Hooft doorsteken.
Moet hy sijn Kruyce dragen,
| |
| |
Aen 't selve vast geslagen.
30. Siet hier den tijdt vervult,
Waer naer dat wy verlangen,
Hy wort voor onse schult,
Aen 't Hout des Kruys gehangen.
31. Hier hangt hy in de locht,
En bid zijn lieven Vader,
32. Hy heeft den laetsten snik,
Voor al dat leeft gegeven,
Met hem eens souden leven,
33. Hier legt Jesus voor ons Doodt,
Van alle smert ontbonden,
ô Mensch voor onse sonden.
|
|
Auteursrechtvrij