|
| |
Over de Woorden uyt de Spreuke Salomons 21.
Het herte des Koninks is in de Hand des Heeren, en hy neygt het als water-baken werwaerts hy wil.
Stem: Ik ging op eenen morgen.
GOdt is een Heer der Heeren,
Wiens macht blijft onbepaelt,
Die Hoogmoet doet verkeeren,
Soo dat hy schielijk daelt,
En is het niet gebleken klaer,
Heeft niet de eerste Werelt
Godts macht te recht beproeft?
Die cierlijk stont bepeerelt,
Maer schielijk wiert bedroeft,
En dat alleen door Waters-noot,
Godt spaerde maer acht Menschen,
Voorts bleef het alles Doodt.
Hoe is het vyer gevallen,
't Geen 't Volk verteerde alle,
| |
| |
Behalven Loth en 't Huysgesin,
Die Godt daer uyt liet trekken,
Vier Menschen meer noch min.
Heeft waerlijk op een nacht,
Des Konings Zoon bleef onverschoont,
Ja selfs aen domme Beesten,
Heeft Godt gramschap getoont.
Siet Godt in de Woestijne,
Wel haest'lijk doet verdwijnen,
Van ses mael hondert duysent Man,
En zijn niet meer gekomen,
Men leest dat Godt liet dooden,
Elf hondert duysent Joden,
En dat door Honger, Pest, of Swaert,
Bracht hy haer soo ten onder,
Godts macht bleek in 't besonder,
De Zon en gink niet onder,
Maer bleef stil staen tot aller tijdt,
Kreeg met sijn Volk verblijdt.
Heeft mee Godts macht geleert,
| |
| |
De Zon tot een vertooning,
Te rugg', om dat hy weten sou,
Dat Godt hem in het leven,
Vijftien jaer sparen wou.
Het Water deedt Godt komen,
Uyt een Steen-Rots gewis,
Gelijk de soete stroomen,
Bewaert Jonas drie dagen wel,
En brengt hem weer te Lande,
Siet soo heeft Godt sijn werken,
Hier allesints verspreyt,
Dit kan ons altijdt sterken,
Wanneer men met bescheyt,
Be-oogt Godts wond'ren over al,
Hy sal ons uytkomst geven,
't Geen ons best dienen sal.
|
|
Auteursrechtvrij