|
| |
Rouw-klagt over de Doodt van de dap'ren Zee Kapiteyn Pieter Borrens, Ridderlyk voor 't Vaderland geschooten den 10 Mey, en Godsalig in den Heere ontslapen den 17 Mey tot Duynkerke 1711.
Wijse: Daer was een Maget in benouwen.
Wie heeft den Water-Leeuw geslagen,
Waerom treurt den fieren Zeeuw,
Waerom gaen de Matroosen klagen?
Vol van jammer en geschreeuw?
Wel waerom gaen de Hoofden samen,
Binnen Middelburg de Stee?
Yder Zee-helt na betamen,
Is vol druk en herten wee.
Wel hoort ik sal u gaen verklaren,
Hoe wy met Nephtuyn Galy,
| |
| |
Zijn van Zeeland uytgevaren,
Sestien stukken na behooren,
Hondert vijf Man wel gemoedt,
Om den Vyant op te spooren,
Als een fieren Leeuw verwoet.
Ons Kapiteyn een Helt der Helden,
Pieter Borrens triumphant,
Die sijn Lijf en leven stelden,
Voor sijn lieve Vaderlant,
En om Duynkerke te doen blijken,
Hoe de Zeeuwen kloek van moedt,
Nimmermeer haer Vlagge strijken,
Als met kosten van haer Bloet.
Den tienden dag van Mey verheven,
's Morgens in den Dageraet,
Sag men de Franse Vlagge streven,
Van drie Schepen obstinaet,
Oranje sag men lustig zwieren,
Van ons kleyne Schip vol moedt,
Ons Kapiteyn met goe manieren,
Sprak aen ons met woorden soet;
Mijn trouw Volk wilt niet bezwijke,
Een kleyn Schip, een groote Godt;
Ik sal u voorgaen al gelijke,
Als een Vader seer minjoot,
Den Hemel geeft ons maer genade,
Pronken met Lauwrieren bladen,
Tot een spijt van 't Franse Rijk.
Daer op komt La Fidel gevlogen,
Met een Oorlogs toon verwoet,
Maer hy vont hem soo bedrogen,
Doen hy kreeg zijn morgen groet,
| |
| |
Hy meenden ons op zy te klampen,
Maer den Zee-Leeuw zorge droeg,
Sonder vrees van stoot of rampen,
Drayden wy hem voor de Boeg.
Het Kanon dat hoort men Kraaken,
Ons musschettery vol moedt,
De Hand-Granaten sag men blaken,
Dat kost menig mensch sijn bloet,
Monsieur Vermeere kan getuygen,
Had hy maer geweest alleen,
Hy had moeten voor ons buygen,
En voor Prijs na Zeeland treen.
Zijn twee Hondert man ten toone,
Ses-en-twintig Stukken kant,
Dat en kon hem niet verschoone;
Sijn Voor-schip tot ons gerijven,
Dat 'er niet een mensch kon blijven,
Heel tot aen sijn groote Mast,
Kapteyn Piet Borrens sprak getrouwe,
Kind'ren toont u nu als mans,
Ik sal u mijn beloften houden,
Ik en sal u nooyt begeven,
Tot mijn laasten druppel bloet,
'k Laet veel liever Lijf en Leven,
'k Ben van Zeeuwen opgevoet.
O! Capiteyn ik moet u loven,
Hoe gy stont in 't Bloet begruyst,
Helder in des Vyands oogen,
Met de Zabel in de vuyst,
En u vertoont voor u Vyanden,
Schoon sy vijf man tegen Een,
| |
| |
U soo stoutelijk aenranden,
U manhafte Wijsheyt scheen.
Maer ach, helaes! doen is geschooten
Het Pronk-Beelt van de Zeeuwsse Loten,
Die staeg vogt als een Romeyn,
Een Stuurman en meer and're mede,
Zijn seer schromelijk gewont;
Twee man doodt, de rest komt heden,
Van Duynkerke hier gesont.
Lof Matroosen en Soldaet,
Laet staeg u Zeeuwsse Vlagge zwieren,
Als gy weer te Kape gaet,
O Luytenant ik moet u roemen,
Draegt u altijdt als dien dag,
Dan sal men u 't Haentje noemen,
Van de Edele Prince Vlag.
|
|
Auteursrechtvrij