De Amsterdamsze gaare-keuken

[p. 10]

Een Zamenspraak tusschen een Moeder en Dogter.

Stem: Jonkmans trekt 'er muiten.

VRouw moeder ik wil paeren, 'k Ben oud genoeg van jaren En wild my wel verstaen, Want den beste tyd komt aen: 't is een Ruiter die myn vryt, 'k wil met hem trekken na de stryd, Dan ben ik uyt de pyn, 't Is verdriet alleen te zyn.

Moeder.

Gy zyt maer vyftig jaren, Myn dogter laet dog varen, Den ruiter met zyn paert, Want gy bent myn lief en waert; Wat zult gy in het leger doen, Voor zo een jong en teer fatzoen, Doed vry na mynen raed, Eer gy u beklaegt te laet.

Dogter.

Och; Moeder ik zal 't wagen, In 't bloejen van myn dagen, En trekken uyt de stee En gaen met den ruiter mee, Want in den kryg word men geëert En hy heeft my dat geleert, Dat ik met dezen Held, Eenen zomer wil na 't veld.

Moeder.

Margriet wat zult gy maken, Daer de kanonnen kraken, Neemt liever eenen man, Die een deftig Ambagt kan, Dan kunt gy neemen u plyzier, Want in de kryg is veel getier; 't is wel een droef bedryf, Die wil zyn een ruiters Wyf.

Dogter.

Hy is zo een braven kaerel, Vrouw moeder als een paerel En daer toe blond van haer, En hy is

[p. 11]

 

maer agtien jaer: Wat zyn de Ionkmans in de Stad? Een ruiter weet van dit en dat En hy my zo bemind, Of ik waer een Konings Kind.

 

Moeder.

 

De liefde zal verdwynen, Margriet in duizent pynen, Met slagen in overvloed, Ziet vry voor u wat gy doed: Hoe zult gy nog beladen zyn, Met het Rapier en Carrebyn, Wanneer de minnelust van de ruiter is belust.

 

Dogter.

 

Ik zal hem niet verlaten, Om geen duizent ducaten, want de liefde is zo groot, Al sloeg hy myn half dood En wilt myn reden wel verstaen, Ik heb van hem zyn trouw ontfaen: 't is een zo braven gast, Die ook op zyn dienst wel past.

 

Moeder.

 

Margriet ik ben verslagen En 'k moet u nog eens vragen; Wilt gy blyven by my, Voor een Kleed van louter zy En een toer na advenant En op u borst een diamant, Wilt by my blyven t'huys, Daer toe een diamante kruys.

 

Dogter.

 

Och neen! moeder verheven, Den ruiter staet geschreven, Vast in myn teer gemoed, Houd vry al u geld en goed, Want uwe praet ben ik al moe, Adjeu ik trek na 't leger toe, Daer mede trok Grietje los, Met den ruiter uit den Bosch.