De Amsterdamsze gaare-keuken

[p. 12]

Herders Gezang, tusschen Philander en Rozemond.

Stem: Schoon verweelde dageraad.

Philander.

ZIelvervoerende Rozemond, Gy hebt myn hert gestoolen, Ach! wilt genezen myne wond, Of anders moet ik doolen, Om u myn overschoon Godin, Hebt deernis met myne min En laet myn troost verwerven, Of anders ik versmelt in rouw, Om u myn overschoon Ionkvrouw, Zo 'k u zou moeten derven.

Daerom myn schoone Veld godin, Kom ik hier voor u knielen Tot teken van opregte min En een verliefde ziele; Daerom myn engel laet eens af, Langer te plaegen en zo straf, Alteyd te wederleggen Myn zugten ende zoet gevley, Die ik al om u schoone ley En daer by te ontzeggen.

Uw' zoete min en lieve mond, Dat myn jonkhert doen guessen: Ach! laet ik dog, o Rozemond! Myn zoete dorst eens lessen, Van kussen aen u lieve mond, Zo word myn minsiek hert gezond, Van alle quael genezen, Zo zal ik u myn schoone dan, Zo lang als ik leef en blyf u man, U altyd dankbaer wezen.

Rozemond.

Philiander ik weet niet wat je schort, Of wat 'er u mag deeren; Is 'er u wat gedaen te kort, Dat

[p. 13]

 

komt lammeteeren En gaet te kermen en gy zugt, Of het is dat ik van u vlugt En wil u niet beminnen, 'k geloof voor zeker dat het is; Maer Herder gy zyt daer in mis En gy zult niet gewinnen.

 

 

 

Want ik haet al u gevley En wil na u niet hooren, Ik hou myn jonk hert uyt de ley En blyf gelyk als vooren, Alleenig in het groene dal, Om met myn schaepjes over al, Heenen te konnen dwalen, Al by een beek of koele bron, Om voor de hitte van de zon, Wat adem te gaen halen.

 

 

 

Daerom Philiander gaet van hier, Want gy zult niet gewinnen, Door al u kermen en getier, Wilt een ander gaen beminnen: Ik weet u kermen en gezugt, 't Is 'er eylaes maer om de klugt, Om myn maer te verlaten; Als gy jou willetje had van myn, Dan zou gy myn laten in pyn, En dan nog eeuwig haten.

 

Philander.

 

Ach Engel! zoete rozemond En wilt dat dog niet denken, Ik wou dat ik in den afgrond, Van stonden aen mogt zinken En of dat alle het hels gespuis, kwam met een naer en groot gedruys, Van lid tot lid myn kurven; Daerom myn overschoon godin, Steld die gedagten uyt u zin En laet ik u vermurven.

 

Rozemond.

 

Philander door 't aenhouwen lang, Zo hebt gy myn verwonnen, Ik weet het wygeren viel u bang, Dat ik geen liefd' wou jonnen: Nu gy myn vryheid hebt ontmand En myn bemind en blyft constand, Zal ik u weer beminnen, Daerom laet varen u gezugt En al uw' droevig ongenugt, En laet ons maer beginnen.