De Amsterdamsze gaare-keuken

Een Nieuw Lied, van een avontuurlyke Wandelaar.

Stem: Jonkmans trekt uit 'er muiten.

Een tyd niet lang geleden, Als ik myn ging vertreden, 's Avonds al vry wat laet, Zoetjes door de Warmoesstraet; Het was al in de maeneschyn, Vond ik een meysje allein, Al op haer stoepje staen En ik sprak haer aldus aen.

Alderzoetste vrindinne, Vergaert gy hier u zinne, wat in u eenigheyd, Zey ik alderzoetste meyd? Ach mogt ik in u gezelschap zyn, Alderliefste hert van myn, Ik zou myn lyf en bloed Stellen voor u liefste zoet.

[p. 9]

 

Ia zey zy Ionkman aerdig, U Perzoon lykt het waerdig, Komt zit wat by my neer, Want het is het mooiste weer: Myn vrouw en meester zijn van huys, Dat 's voor my een droevig kruys, De tyd valt myn zo lang, Ook ben ik zo droevig bang.

 

 

 

Wy praten wat van 't minnen, Ik raekte mooitjes binnen, Met dit zoete venus dier, Bloed wat hadden wy plyzier; Het was 'er vetpot in de nagt, Wierd heel mooitjes doorgebragt, In vreugd en vrolykheyd, Met deze lieve Dienstmeid.

 

 

 

Wy raekten wat aen 't mallen, Zy is voort neer gevallen, Op 't zagte ledikant, Blusten wy ons minnebrand En doe sprak deze schoone blom, Ach! waert gy myn bruydegom? Liefste schenk myn u Trouw En maek my dog nu u vrouw.

 

 

 

Doe sprak ik met betamen En dat zou ik myn schamen, Ik ben jou hartje lief, Dankbaer voor u zoet gerief; Dan zat ik mooitjes in de stront, Foey wel hey dat doet geen hond, Weet alderliefste zoet, dat myn lust al is gevoet.

 

 

 

Oorlof gy dogters teere, Stryd alteyd voor uw eere, Doed niet als deze maegt, Die het hansje zo ligt waegt, Zo hoeft gy u bedroefde daed Als het somteyds is te laet, Niet te beklagen, wagt u alteyd voor vuyl bejag.