De Amsterdamsze gaare-keuken
(1796)–Anoniem Amsterdamsze gaare-keuken, De–
AuteursrechtvrijStem: Van klein Philipje.
Wel dogter heb jy 'er de kriewel in 't gat,
Iou billen die drillen, of scheer je ze wat,
Leg stil als een meid, eer dat ik jou smyt,
Het is je gat op een hekeltje ryd.
Wel Moeder daer zit 'er een vlooy in het bed,
Die zal myn bekruipen, verzuipen, ik wed
Hy byt myn een stip, hy hippelt hip hip,
Hy jeukt en steekt en hy gaet 'er wip wip.
Want gisteren zat hy ook in myn kous,
Hy 's bruyn van kruin gelyk een smous,
Ik zat hem toe rad, zo digt aen zyn gat,
Maer hy is gaen wippen en zetten zyn spat.
Neen Dogter dat is 'er geen vlooyen bedryf,
Die herrie Nagtmerrie ryd u by het lyf;
Waer komje van daen? jou leden die slaen,
Of hebje de maen aen de hemel zien staen.
Ia moeder het is 'er de Koster zyn zeun,
Hy aeit en hy paeit myn zo meenigen deun,
Uyt zuyvere min met hert ende zin,
Hy zal 'er myn maken een Kosterin.
Wel heeft dat de Koster zyn zoontje gedaen?
Hy zal tot zyn vrouwe u Trouwen hoort aen:
Wel heeft hy een vlooy gezet in u kooy,
Zo geeft hem het hutje en mutje tot soon.
| |
[pagina 8]
| |
Och! Moeder de koster en wilder my niet,
Dien spotter die lagt 'er om al myn verdriet
En zeid dat hy nooit, myn kous heeft gevlooit,
En is als de roozen voor zwynen gestrooit.
Wel Dogter dan gaen wy na den Pastoor
En zullen 't hem zeggen en leggen te voor,
Hoe dat deze gast, u eer heeft verrast,
Dat zulke dingen geen koster en past.
Ia moeder dat kan 'er niet helpen aen,
Dat vlooijen en plooijen dat heeft het gedaen:
Ik zal my met vlyt, wel wagten alteyd,
Dat myn 'er geen bytende vlooy en beschyt.
Gy dogters en maegden hoord mynen raed
En kriegelt en spiegelt u aen myn staet:
Ik zit in 't geween, met een blok aen 't been;
Byten u de vlooijen zo vangtze alleen.
|
|