De blikken fluit

[p. 17]

[Er was eens een professor]

Er was eens een professor
Die at betonnen pap.
Dat deed hij niet uit honger,
Maar voor de wetenschap.

Zijn vrouw stond luid te huilen
En riep bij iedre hap:
‘Ach, Hendrik, neem tenminste
Een beetje bessensap.’