De blikken fluit

[p. 7]

[Er stond een hond te vissen]

Er stond een hond te vissen
Aan zee bij Callandsoog.
En telkens als zijn dobber zonk,
Dan ging zijn staart omhoog.

En telkens als het mis was,
Dan rammelde zijn maag,
Dan kwam de dobber boven
En ging zijn staart omlaag.