Voor de gelukkige vinder

[p. 42]

Zeilen

De zon
klimt in het want
van kleine scheepjes
in de haven,
kwajongensachtig.
Het water wacht
met fonkelende ogen.
Er is geen houden aan,
wij wagen ons aan de wolken,
tarten het briesende meer,
scheren de bomen van de horizon.
Verschrikte golven
zwemmen met veel armslag
naar de rede.
Daar staat de moeder overste
van Veere,
het ongerepte stadhuis,
een vermanende vinger
in de lucht.
Ja ja, wij tellen voor twee,
vandaag hebben wij vleugels
en komt onze ontsnapping
aan het licht.