Voor de gelukkige vinder

[p. 26]

Op de Akropolis

De kariatiden,
oosterse vrouwen,
dragen hun last op het hoofd.
Statig als vorstinnen
schragen zij de tempel
van koning Erechtheus.
Doodstil,
uit de rots gehouwen,
staren zij naar het maagdenverblijf,
het standvastige Parthenon.
En kijken de mensen er niet op aan,
de druktemakers,
die met hun bitse stemmen
de stilte aan stukken slaan.
Zij gaan de aarde te boven
en kunnen de hemel niet aan,
geen mensen van vlees en bloed,
engelen, vleugellam.