Poëmata

In Nuptias Francisci Zeuecotij, Veteri Burgi Actuarij, & Isabellae Coucke.

QVae Musa me furore
Agit suauiore?
Et paene non volenti
Et paene non potenti
Nouum poëma mandat?
Hinc hinc abite moesti,
Hinc hinc abite tristes.
Quies nulla nascituris
Serena stella fulsit,
Quos tetricus planeta,
Vel quarta Luna longas
Iubet fouere curas;
Seueritasq́ue toruo
Catoniana vultum
Horrore peruagatur.
Procul hinc procul profani,
Procul hinc procul seueri.
Non ista tam profanae,
Non ista tam seuerae,
Camoena seruit auri,
Cantamus ista laetis,

[p. 263]

 

Cantamus ista sponsis.

 

Tibi nouelle sponse,

 

Tibi nouella sponsa,

 

Quos castus in futuros

 

Hymen ligauit annos,

 

Quies filias Dione,

 

Et filios Apollo,

 

Parentis vtriusque

 

Vultuq́ue moribusq́ue

 

Simillimos spopondit.

 

Sic ite sic beatos

 

Senecta laeta cernat,

 

Et tarda claudat annos.