Sluyt-reden Opte Borgerliicke Huys-houdingh.
T Veelhoofdighe ghediert,, deur tweespalt opgheblasen
Loop door een quaet beleyt,, Alst Meer onstuymigh rasen.
Maer als sy zijn ghetemt,. deur Anthions gheluyt
Orpheisoet ghespel,, soo is haer woelen uyt.
Die d’Harten soo bestiert,, tot Burgherlijcke zeden.
Dat vee en stom ghediert,, bout Burgherlijcke steden
Gelijck hier Zasius,, ons heeft ten thoon gheset
Voor die een huys bestiert,, een Burgherlijcke wet.
Een huys een kleyne Kerck, , een groote lant bestieringh:
Een Coninghlijcke macht,, een Keyserlijcke vieringh.
En kan niet wel bestaen,, oft Vaderlijck opsicht
Met kinderlijcke vrees., moet blyven in sijn plicht.
Gelijck als onsen Godt,, al wat hy heeft gheschapen
In zijnder handen werck,, is soeticheyt te rapen.
Hoe heeft hyt al ghestelt,, de groote gulde zon
Alst ’tIaer geeyndicht is,, komt daerse eerst begon.
De Silverigghe Maen,, met haer veel duysent starren
Die altijt seecker gaen,, en nimmermeer en warren
Als Burghers vande Lucht,, die onsen grooten Al
Behout in hare plicht,, en altijt dueren sal
Tot dat des swerelts gloob,, den heerscher aller dinghen
Den alleen wijsen Godt,, ordentelijck sal bringhen
Dat desen woesten hoop,, versmelten sal in vyer
En ons int s’Hemels Choor,, sal voeren eens van hier.
Byt s’Hemels Burgherij, daert al is sonder morren
Daer man. noch Vrou: noch Kint,, noch Meyt of Knecht sal knorren
Maer vrede sonder ent,, twelck hier niet sijn en kan
VVant tgaet soo effen niet,, of een verduldigh Man
Siet wel wat over thooft,, om geen twist te verwecken
Dus wilt den besten zin uyt d’onderrechtingh trecken.
Van dit bly-endigh Spel,, want ’tu voor ooghen stelt
| |
Alleenigh niet de plicht,, die knecht en Maegden geldt
Maer vaderlijcke sorgh,, en moederlijck bewegen
En kinderlijcke tucht,, om die met Godes zeghen
Te queecken tot Godts eer,, en stichtingh van Gods Kerck
Om die na tijdes tijt,, met naerstigh handen werck
Tot voorstant van haer huys,, daer sy toe zijn gheneghen
Best na des ouders staet., of middel is gheleghen
Te leeren eenigh Ampt,, maer deughden boven aen
VVant Ieught int groene hout, groeyt soot gebuycht sal staen.
Den VVijngaert onbesnoyt, en sal gheen vruchten draghen
Als diemen tsijnder tijt,, snoeyt inde Maertse daghen
Tvoornaemste grontlegh is,, van al dit grooten ront
Ist datment Ieudigh Sap,, den toom leyt inden mont
Om namaels dan de vrucht,, met vreughden te ghenieten
Siet eens hoet Heydens volck,, haer Ieught betoomen lieten
VVant in Socrates school,, de Ieucht gheboden wart
Te swijghen vyf Iaer langh,, Ia niemant had het hart
Te spreecken eenigh woort,, om dat sy souden leeren
Te vlieden alt ghesnap,, op datse dan met eeren
Het redelijck ghebruyck,, van hare gladde tongh
Niet eer gebruyckten dan,, daer haer de noot toe drongh
Om datse met verstant., in hare rijpe daghen
Antwoorden datmen haer,, ordentelijck mocht vraghen
Maer t’Christelijcke volck,, dat heeft een soeter straff
Die Godt al overlangh,, Aen zijnen Moysem gaff
VVant dese harde wet,, en is ons niet bevolen
Maer stieren wijf en kint,, dat sy en wy niet dolen
En volghen sulcken stijl,, als Zasius ons leert
VVant hy al niet en doolt,, die noch ten halven keert
Geluckigh is het huys,, gheluckigh zijn de steden
Geluckigh is het Landt,, daer sulcke voeten treden
Die vanden eersten af,, de Ieucht set sulcken peyl
En houden int ghesicht,, een waeckend’ oogh int seyl
Om t’alghemeene Schip,, niet roerloos te doen drijven
Ick kort mijn reeden af,, en latet hier by blijven.
P.T Pykolet.
‘Tghebedt is krachtigh.
|
|
Auteursrechtvrij