De wilde jager. De luie Frans.
(ca. 1927)–'t Woudvogeltje–
Auteursrecht onbekend
[pagina 3]
| |
[pagina 4]
| |
 Hij doet wel dapper, maar is bang,
De weg naar 't bosch, lijkt toch wel lang!
Deswege strekt hij zich op 't mos,
En snurkt er weldra flink op los.
| |
[pagina 5]
| |
 Daar sluipt 'n schuchter haasje ân
Dat nadert onzen jagersman.
Het diertje grijpt 't geweer en mikt
Op onzen held die dood'lijk schrikt.
| |
[pagina 6]
| |
 Die slaat op hol, en gilt ontzet,
‘Help lieve menschen, help mij, redt,
'n Vreeselijk ondier jaagt mij na,
Ach redt mij, voor ik van angst verga!’
| |
[pagina 7]
| |
 'n Knal ... wat rook ... 'n put vol nat,
En Theo duikt pardoes in 't bad. -
Nu heeft de kleine haas zijn zin
Springt vliegensvlug het bosch weer in.
| |
[pagina 8]
| |
 'n Brave vrouw komt aangesneld
Zij grijpt een puthaak en ontsteld
Van 't jammeren door den jagersman,
Redt zij den held zoo gauw zij kan.
|
|
