|
| |
| |
| |
De gouden bruiloft.
zamenspraak.
Wys: Hoe zoet is 't, daar de Vriendschap woont.
Ja wel, zie daar, myn lieve Tryn,
Daar moet een Gouwen Bruiloft zyn,
Ons Grootje is zesentagtig Jaar,
Ruim negentig ons Beste vaêr;
Dat Paar, dat Paar, dat Paar!
Wat zier die goeye braave man
En onze Besje, wel zy kan
| |
| |
Wat is die Vrouw nog snel van geest!
Ze is gistren nog ter Kerk geweest;
En leest, en leest, en leest.
Maar Koo lief, als ik 't zeggen mag,
Schoon jy 't niet gaarne hoort,
Dat de ouwe lui tot op deez dag
Vlug, vrolyk, ongestoort,
Gezond nog zien het levens licht,
Zyn wy, naast God, aan u verpligt.
Verpligt, verpligt, verpligt.
Jy hebt aan de ouwe lui gedaan
Jy hebt hen altoos bygestaan.
Zie, lief, 't komt nu te pas;
| |
| |
Ik moet het zeggen. Dankbaarheid
Heeft my dien pligt thans opgeleidt.
Gy scheit, gy schreit, gy schreit!
Wel Wysje lief, dat is de Leer
En zeidt niet onze lieve Heer,
Dat die zyne Ouders mint,
Lang leven zal op deeze onze aard?
Dit is ons gistren nog verklaart;
Verklaart, verklaart, verklaart.
Wy hebben ook, in onzen staat,
'k Mag zeggen, overvloed.
Zo dat zo'n Maaltje ons niet en schaad,
Wanneer men 't schaplyk doet.
| |
| |
Je weet het immers, dat de vreugd
De kwynende Ouderdom verjeugd;
Verjeugd, verjeugd, verjeugd.
Zie, schat, daar moet naar myn begrip,
Ten eersten zyn, een Ham,
Een Kalfsborft, en een Ossenrib,
Een Hoentje voor onze ouwe lui,
Dat haal ik zelf by Griet op 't Spui,
Op 't Spui, op 't Spui, op 't Spui.
Dan doe je 'er zo wat Groentens by,
En dan, hoe zegje, Bessenbry?
Maar maak die toch wat zoet.
| |
| |
En voor 't dissert, kaas en beschuit,
Wat koekjes, room,en ook wat fruit,
Wat fruit, wat fruit, wat fruit.
Ik heb, myn allerliefste Tryn,
Ik zal wel zorgen voor den wyn:
(Nou, dat is al geklaart.)
Wat zullen de Oudjes zyn verblyd,
Als jy zo gul, zo vrolyk zyt.
Je maakt my waarlyk heel confuis,
Je bent, zo in als buiten's huis,
| |
| |
Aan al myn ouwe lui, myn vriend,
Heb jy den Hemel wel verdient,
Verdient, verdient, verdient.
Myn Vader zei ook gistren nog:
‘Nou kind, jy hebt een man!
Ik bidje, lief en eer hem toch’.
Toen zei myn' Moeder: ‘Jan,
Zo zy heur Koô niet lief en heeft,
Is zy niet waardig dat zy leeft;
Zy leeft, zy leeft, zy leeft.’
Maar hoor eens, kostelyke schat!
Me dunkt de ruimte, als ik het vat,
| |
| |
Uw Oom en Meu van de agtergragt,
Onze Ouders, wy, dat is al agt,
Ja Wyf, ons Pietje, en onze Mien
Als de ouwe lui die knaapjes zien,
De kindren zyn ook zo verheugd;
'k Wed, dat dees dag hen altoos heugd,
o Vreugd, o vreugd, o vreugd!
Ja, lieve Vrouw, 'k ben aangedaan,
Dat's 't vierde nageslagt;
Het moet vast meê aan tafel gaan:
Weest daar maar op verdagt.
| |
| |
Wie weet wat Besje ons al vertelt
En van haar eerste-feest vermelt
Vermelt, vermelt, vermelt?
Als Vader, Moeder, Grootevaer,
Met een verheugden geest,
Eenvoudig keuslen met elkaêr,
Van 't zilvren Bruilofts feest;
Dat is toch de ouwe luidjes zaak;
Dan hebben wy eerst regt vermaak!
Vermaak, vermaak, vermaak.
Als de ouwe Man aan kleine Piet,
Terwyl zyn oog naar boven ziet,
Zyn hart van liefde beeft;
| |
| |
Vertrouw ik, daalt van God dan Heer
Den zegen op de kindren neêr.
Ter neêr, ter neêr, ter neêr.
Ja man, jy hebt een groot verstand;
Je vreest en dient je God:
Ik gaf aan u myn hart en hand,
Al wat gy aan myne Ouders doet,
Worde u door Hem, en my vergoed,
Vergoed, vergoed, vergoed!
EINDE
|
|
Auteursrechtvrij