Economische liedjes

[p. III]

[Tweede deel]

Voorrede.

Nog méér Economische Liedjes! wat zegt gy daar! nog méér? Dit overtreft onze verwagting; en de verwagting van Dichteressen, als het, wel te verstaan, haar eigen Werk betreft, is doorgaans nog al zo taamlyk uitgebreidt.

Onze Liedjes worden dan met goedkeuring gezogt? Het blykt; want zo de Boekverkoper daar mede was blyven zitten, als of hy Venetiaanschen Triakel verkogt, dan zeker zouden wy ons Economische-Liedjes-Weefgetouw, wel op onzen hoog sten zolder uit elkander mogen zetten, om het te plaatzen by nog eene menigte Prullen uit de Wetenschappen, afgebruikte Projectmachines, en versleten systemata draayers.

't Is niet wel te beschryven, met welk eene popeling wy den uitslag onzer onderneming zaten aftewagten. Onze intime Vriendin, de Eigenliefde, fluisterde ons wel geduurig in: ‘goed Goed, vyanden geld’. Maar nog eene andere Matrone, op wie wy al zo veel staat kunnen maken, de Ondervinding, meen ik, liet niet na, om ons toch in te stampen, welk eene sterke zucht onze geëerde Landgenooten hebben voor Buitenlandsche Producten. Zy voegde 'er nog by: ‘dat al ons werk in ons klein Landje moest vertiert worden, wyt'er

[p. IV]

geen verzendingen zyn. De Duitscher, zeide zy, geeft thans den toon: hy is l'Homme du Goût in de Litteratuur, en hy werkt met yver. Hy leest geen Hollandsch, Ergo! Geheel Duitschland is buiten de Correspondentie. Noem my eens een eenig Commissionairis in Economische Liedjes op Duitschland - neem 'er al de Zwitzersche Cantons ook nog by! -

‘Van Engeland willen wy niet eens kikken. Dat trotsche Volk heeft geen beter gedagten van Hollandsch vernuft, als wy van Engelsche rechtvaerdigheid: ik houde my wel verzekert, dat men, op alle onze prys gemaakte schepen, geen één éénige Baal met Hollandsche Boeken vinden zal.

‘De Franschman, met wien wy thans wonderlyk groote Vrienden zyn, is zeker veels te polit om ons, voor al zo de Vrouwen - ik wil zeggen, de Dames - 'er in betrokken zyn, te zeggen, dat wy geen smaak hebben, doch hy begeert echter onze Manufactuuren niet, om dat hy 'er niet weet mede te recht te komen: gevolglyk, alles wat wy verwerken, moet Binnen 's Landsch gesleten worden’.

Dus sprak de Ondervinding.

[p. V]

Moet men niet eene recht Poëtische ligtzinnigheid hebben, om zulke bedenkingen in den wind te slaan? Wat won de goede Vrouw met deeze voorstellingen? Niet veel! 't Is waar, dagt ik, ons Land is klein, en zo men al deszelfs Ingezetenen eens op een Paar milliöen Menschen schat, dan rekent men mooglyk ruim genoeg. Hoe veel is nu wel het getal van hen die lezen? Ik kan dat niet net bepalen; - stel eens een vyftigste deel - stel een vyfentwintigste deel; is 't nog te weinig? stel een twintigste deel. En hoe groot zal het getal der Lezenden zyn, van Poëtische Werken - van Economische Liedjes? Het zag 'er zuinig uit! evenwel: Probeeren is het naaste.

Het Binnenlandsch vertier, is, zien wy by den uitkomst, groot genoeg geweest om ons Getouw gaande te houden: Wy laaten ons ook niet weinig voorstaan op de goedkeuring, die kenners van zulke Producten ons gegeven hebben; en wy zullen ons hierdoor te meer toeleggen, om het goede Publiek te voorzien van Waaren die niet minder zyn dan die der eerste afleevering.

Doch dewyl eenige lieve jonge menschen ons verzogt hebben, om eens wat Liedjes te maken op fraayer wyzen, en ryker Melodien, zo hebben wy in dit deel ons daarnaar geschikt; niet twyffelende, of onze

[p. VI]

begunstigde goede gemeinte zal veelen der zelven, immers met eene kleine oplettenheid, kunnen zingen.

Hoe het zy, het nuttige en vervrolykende, het natuurlyke, hebben wy in 't oog gehouden, en de Verscheidenheid, die altoos behaagt, zal men hier gemaklyk ontdekken. Dit alles zyn wy aan onzen eigen smaak, zo wel als aan agtingswaardige Medeburgers verpligt.

In plaats van hier iets meer by te voegen, wyze ik onze Leezers naar het Bericht, dat voor het Eerste Deel deezer Liedjes geplaatst is, op dat zy des te beter over onze manier van denken in dit opzicht zouden kunnen oordeelen.

In de Ryp, in Noordholland, 1781.