Verzameld werk. Deel 7. De leemen torens

[p. 835]

Verantwoording

DE LEEMEN TORENS, de roman in brieven, afwisselend geschreven door Herman Teirlinck en Karel van de Woestijne, vormt het zevende deel van dit ‘Verzameld Werk’. Daar deze roman reeds lang is uitverkocht en de uitgave der delen II (epische poëzie, fragmenten en varianten), IV en V (opstellen over literaire en beeldende kunst) en VI (bloemlezing uit de journalistiek) een langere voorbereiding eist, verschijnt dit zevende deel thans na het eerste en het derde.

De herdruk van de romantekst wordt voorafgegaan door een Getuigenis van de hand van Herman Teirlinck, waarin deze de ontstaansgeschiedenis, de bedoelingen der schrijvers en het karakter van hun beider bijdrage uiteenzet. Aan de roman zijn aantekeningen toegevoegd, die in enkele zeldzame gevallen rekenschap afleggen van de keuze van de tekst, de vertalingen bevatten van de vele Franse wendingen, vooral in de dialogen, verwijzen speciaal bij van de Woestijne naar parallellen in het overige werk, en taalkundige verklaring bieden, waar woordkeus of syntaxis bijzonderheden vertonen, die de lezer kunnen bevreemden of het goed verstaan belemmeren. De vertalingen zijn verzorgd door Dr Herman Teirlinck; de overige aantekeningen door Dr P. Minderaa.

In de tekst van de roman is de spelling, destijds door de schrijvers gebruikt, gehandhaafd; dit geschiedde eveneens waar in Getuigenis of Aantekeningen uit hun werk, uit brieven en andere bescheiden werd geciteerd. De redacteuren kozen echter voor hun eigen bijdragen de officieel aanvaarde vereenvoudigde spelling.

[p. 836]

Met nadruk moge er nogmaals op worden gewezen, dat de bedoeling van deze uitgave van Verzameld Werk allereerst is: de bijeenbrenging zo volledig als mogelijk, en binnen het kader der literatuur wenselijk is, van de zuiverst bereikbare tekst. De daaraan toegevoegde redactionele uiteenzettingen beogen een oriëntering van de in de dichter en zijn werk belangstellende lezer en een verklaring ten zijnen behoeve van sommige taalkundige eigenaardigheden, echter geenszins een volledige critische commentaar en nog minder een waarderingsoordeel, dat immers gebonden blijft aan een persoonlijke kijk en een bepaalde tijd. Ten einde de lezer niet ongewenst te storen, is in de tekst elke verwijzing naar verklarende noten achterwege gelaten; wie toelichtingen verlangt, vindt ze gemakkelijk, gelijk ze naar bladzijde en regel zijn gerangschikt.