Het vader-huis

[p. 39]

[Herinneringen zingen...]

Herinneringen zingen, kind, uw wit gelaat,
en 't zoet verhaal van úwe dage' en míjne dagen
die vredig in ons leve' als stille tuinen lagen
in 't teêre licht van late schemering gebaad,
wijl d'hemel is om tuine-groen een stil gewaad
van trage, kalme schaaûwen, en de boomen dragen
een laatste vogel-stem van lang-verglooiënd klagen
dat kwijnt en weêre wast en weêre kwijnen gaat....

Thans, o mijn kind, en leeft geen lied om ons, en leven
geen vrede-dage' als stille tuinen om ons heen;
geen scheemring bleef om ons veréenden droom geweven,
en dróeve schaaûwen schuive' om ons gescheíden leên....

En in den nacht zie 'k, laatste troost, alleen nog beven
de matheid van uw wit gelaat, in stil geween.