Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
Auteursrechtvrij
[pagina 357]
| |
Stem: Edel Artisten koen. 1. Den Alderwijsten Vorst Die oyt een Scepter swierde,
En in sijn gulden Eeuw, Gantsch Israel vercierde,
Heeft door Gods Geest ghedreven, Met voor-bedachten raedt,
Ons menigh les ghegheven, Daer op te letten staet. Heeft
Men mach (spreect desen Vorst) Sijn Ouders goet beerven,
Men kan door Vrienden gunst, Staet, Eer, en Schat verwerven:
Maer wel gepaert te wesen Komt van den goeden Godt,
Geluckigh is dan desen Die krijght dit sael'ghe lodt.
3.
Men siet een Minnaer vaeck In-spannen al sijn krachten,
Om na een goedt partner Met aller vlijt te trachten,
| |
[pagina 358]
| |
't Is dikmael niet met allen, Want veeltijts Schijn bedriegt
De saeck kan soo uyt-vallen Dat hy een snooden krieght
4.
Ick hoop, geluckigh Paer, Ghy zijt hier wel gezeghent
Des Hemels milden gunst Schijnt op u beyd' geregent
God heeft mijn Vrient gegeven 'tGeen u seer wel behaegt
Tot vreuchde van u leven, Een deuchdelijcke Maeght.
* 5. *
EN ghy, Vrou-Bruyt, ghy meught, U wel-geluckigh noemen,
En van Gods milde gunst, Met volle monde roemen:
Want hy heeft u gegheven Een Man met deucht en eere
Met u eens in't wel-leven, Eendrachtigh in Gods Leere
6.
Ghy waer't van Kints-been af Tot soete Vreed' genegen
Ghy mint als noch de Vreed', Hebt so Een oock gekregen
Laet Vrede altijdt blijcken, En pooght soo na de Deucht
So sal de Vreed' verrijcken, Staech meerder tot u vreucht
7.
De Vreed', de soete Vreed', Sal stadigh by u blijven,
Als ghy soeckt Vreed' in God; U wacht voor't eerste kijven
Dat kan seer wel geschieden, Als yeder doet sijn plicht
En gaet van herten mieden 't Geen dat sijn Lief ontsticht
8.
En hoe ghy beyd' in Vreed' Sult na Godts wille leven
Dat heeft een Dienaer Gods U heer'lijck voorgeschreven
Eer dat hy u ging Trouwen, Voor God, en sijn Gemeent
Dus wilt altijdt onthouwen, U Ja hier op verleent.
9.
Soo sal des Heeren gunst U beyd' u plichten leeren,
En vreucht, en tegen-spoedt, Heel tot u besten keeren.
Den grooten God der Vreden, Die Zielen t'samen bindt
Wanneer Twee na de reden Te samen zijn ghesint.
* 10. *
ICk ga, gezegent Paer, Dit beyd' u toe vertrouwen.
Gy paert in liefd', en vreed', Wilt die in eeren houwen.
| |
[pagina 359]
| |
U Ouders zyn te vreden, U Vrienden wel vernoeght;
Den heyl'gen God der Vreden, Die heeft u t'saem gevoegt.
11.
O ! wenschelijcke saeck, Uyt wettelijck beginnen,
Een vriendelijck vermaeck Van Twee verliefde sinnen,
Een aengenaem verblijden, Twee vreemden werden Een,
De Vrienden aen we'er-zijden Die werden oock gemeen
12.
Dat door den heyl'ghen Echt: Dat lieffelijckste leven,
Dat God den Heere selfs Den Menschen heeft gegeven:
Hier van veel Wijsen roemen En Paulus met goe re'en,
Die gaetse eer'lijck noemen, Voor yeder in 't ghemeen.
13.
De mondt der Waerheyt selfs, Die heeft alsoo wy lesen,
Geseyt, 't En is niet goedt, Den Mensch alleen te wesen.
Gezegent is het Trouwen, Als 't in den Heer geschiedt,
Om Godts Kerck hier te bouwen Die anders gingh te niet.
* 14. *
IS nu ter Werelt yet Dat waerdigh is ghepresen:
So mach den Echten-staet Wel het voornaemste wesen,
Wie kan haer Deucht waerdeeren ? Want sonder d'Echten-staet
Krijgt Godt geen volle eere, Noch d'Aerde haer cieraet.
15.
De Mensch bleef onvolmaeckt; Eylaes ! wat soud' hy wesen ?
Een eensaem Tortel-duyf, Gantsch hulpeloos, vol vreesen.
Dit kan ons Ga naar voetnoot* Sael'mon leeren: Dien Koningh spreeckt met re'en,
Den Echten-staet ter eeren, Twee beter zyn dan Een.
16.
Haer arbeydt wert beloont, Sy helpen steeds malkander,
Want als den eenen valt, Soo helpt hem we'er den ander,
Maer wee (spreeckt hy) den eenen, Het zy of Wijf, of Man,
Valt hy, of sy daer henen, Niemandt haer helpen kan.
| |
[pagina 360]
| |
Ghy hebt, geluckigh Paer, Na wensch een Hulp bekomen:
Wy zyn nu allega'er Met blijdtschap in-genomen,
Wy u van herten wenschen, De Zeghen van den Heer,
En Vreed' met alle menschen, En leven Godt ter eer.
|