Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
Auteursrechtvrij
[pagina 132]
| |
Stemme, Psalm 118. Dancket den Heer &c. Ende Psalm 140. O mijn Godt wilt my nu bevrijden Ende van de thien Gheboden. Oock mede, Ick arme Schaepjen aen der Heyden. Ofte, Neria schoonste van u geburen. 1. O Hooghste Goedt, vol glans en eeren,
O Schoonste Schoonheydt, Soetste Soet,
O Goedtste Goedtheyt, Heer der Heeren,
Ick nietigh Mensch val u te voet.
2. Wilt, Heer, mijn laeuwen Geest ontsteecken,
Op dat die steeds van Liefde brandt,
Verteert, vernietight mijn ghebreecken,
Regeert, bestiert, mijn blindt verstandt.
3. Op dat de Liefd' haer mach uyt-spreyden
Ver over 't gheen ick doe, of laet:
| |
[pagina 133]
| |
Och ! Heer, wilt soo mijn hert gheleyden
Dats' u eer stelt in d'hooghsten graedt.
4. Laet my gheen dinck soo hoogh noyt achten
Als u, mijn Vreucht, mijn Godt, mijn Heer,
Laet my uyt Liefde altijdt trachten
Om u te dienen tot u Eer.
5. Och ! wilt de Liefde soo ontsteecken,
Dat ghy noyt gaet uyt mijnen sin,
En onversadigh u mach smeecken
Me'er als een Minnaer sijn Vriendin.
6. Op dat ick u soo mach aenhanghen
Dat noyt u Dienst my en verveelt,
Soo wel als my 't verdriet komt pranghen
Dan als ghy vreuchd' my mede-deelt.
7. Heer, laet ick trouw'lijck sorghe draghen
Dat oock wiens werck blijft onghedaen,
U werck op 't hooghst' my mach behaghen,
En neerstigh mach voor allen gaen.
8. Op dat ick alles mach versaecken
Dat my van uwe Liefde scheydt,
Om meer, en meer, u te ghenaecken,
O goede Godt ! in eenigheyt.
9. O groote Godt ! ghy zijt de Liefde, Ga naar voetnoot+
Wie in u blijft, ghy blijft in hem,
Och ! dat u gunst my altijdt stijfde,
Dan soud' mijn Liefd' eerst hebben klem.
* * *
10. LAet my soo sterck steeds zijn bevonden
Dat ick in 't minste niet en acht,
Al werd' ick van de spitse monden
Om mijnen yver uyt-gelacht.
11. Maer laet mijn Liefde meer ontsteecken
Als men in 't goedt my teghen-staet,
En draghen duldigh 't schimpigh spreken
Om u Liefd', Heer, mijn toe-verlaet.
12. Al waer 't schoon dat vast alle luyden
| |
[pagina 134]
| |
Door haet, of onverstandt verblint
Al mijn bedrijf ten quaedtsten duyden:
Maeckt dat u Liefde 't al verwint.
13. Laet my mijn Naesten soo beminnen
Ghelijck my selven, tot u eer,
Om uwen 't wil met hert en sinnen:
Och ! gheeft my kracht daer toe, o ! Heer.
14. Ey ! laet de Liefde my regeeren,
En heyligh stieren na u sin,
Dat ick mijns Naestens schaed' koom weeren,
En soecken sijn eer, en ghewin.
15. Laet my door gierigheydt niet trachten
Alleen te soecken mijn proffijt:
Maer oock mijn Naesten waerdigh achten
Mijn gunst te toonen t'allen tijt.
16. Op dat mijn woorden, en mijn wercken
Hem moghen stichten tot u eer.
Wilt my hier in, o Godt ! verstercken
Dit te be-yv'ren meer en meer.
|
|