Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge

[p. 51]

Gheestelijck-Vryagie, Tusschen Christum en sijn Bruydt.

Stem: O ! weeligh Amsterdam.

Christus den vryenden Bruydegom.
1. TReet voort, o ! teere Spruyt, Mijn Suster, lieve Bruyt,
Sions Dochter schoon, Komt, uytverkooren Maeght,
Die my alleen behaeght: Hier is 's Levens-Kroon.
2. Ick heb u langh bemint Meer als een Moe'r haer Kint:
O ! mijn gunst noyt breeckt. Waerom dus langh getoeft ?
U Minnaer ghy bedroeft Die u vriend'lijck smeeckt.
3. Mijn Schoone, hoe dus traegh ? Ick roep, en vry u staegh
Door mijn Geest en Woordt. Komt Lief, 't is meer dan tijdt:
Verhardt u herte niet: Komt doch heden voort.
4. Smijt wech in snood' gewaet Dat u seer leelijck staet,
Vuyl en seer gescheurt, Mijn Bruylofs-kleedt aentreckt,
U schaemt daer me'e bedeckt: Dus niet langer treurt.
5. Nu Lief, pronckt met mijn deucht: Ick ben (weest nu verheucht)
U Gerechtigheyt: U schuldt heb ick voldaen,
En 's Levens rechte baen Voor u al bereydt.
6. Hierom, weest niet vervaert, Ghy zijt my lief en waert
Als mijn vleesch en been: Een Trou-ringh van mijn hant
Heeft t'samen vast verpandt 't Hooft met al sijn le'en.
7. Komt, Schoone, uyt den slijck, Nu in mijn Vaders Rijck
Sal ick u ontfaen, En u vercieren schoon
Met 's Levens-gulden-kroon, Doen een wit Kleedt aen.

[p. 52]

 

8. Daer sult ghy, Bruyt Sion, Blincken gelijck de Son

 

Heel bevrijdt van pijn. Een vreucht van eeuwigheydt

 

Heb ick voor u bereydt, O ghy Liefste mijn.