Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge

Teghen de vreese des Doodts.

Stem, Psalm 8. O ! onsen Heer en Godt seer hoogh gepresen.

1. KOomt voort, mijn Ziel, en treedt eens onder d'ooghen
Den bleken Doodt, en let op sijn vermoghen,
Siet hoe hy is, niet hoe hy u vaeck schijnt,
Op dat sijn vrees u t'eenemael verdwijnt.
2. Al toont hy wreedt, en niemant en wil sparen;
Wilt voor hem niet in 't minste u vervaren:
Want Godes Soon den aldergrootsten Helt
Ontrooft sijn roof, verbreeckt sijn groot ghewelt.
3. Hy die sijn kracht bequam eerst uyt de sonden,
Leyt in onmacht, door Christi doodt verslonden,
Sijn prickel quijt: De Sond' is overheert:
Soo dat de Doodt niet heeft daer me'e s'ons deert.
4. U Heylandt stierf, om dat ghy niet soudt dreesen
De vrees' des Doodes, maer vry daer van soudt wesen.
Groot is Godts liefd', die soo stantvastigh staet,
Dat selfs de Doodt u stelt in beter graet.
5. Want Christi doodt is soo groot van vermoghen,
Dat Godt daerom in 't minst' niet sal gedooghen
Dat Christi le'en heel souden t'onder-gaen,
Maer wil dat sy triumphelijck opstaen.

[p. 44]

 

6. Door Christi doodt brenght ons de Doot weldaden,

 

Hy maeckt ons vry van sond', en sondens quaden:

 

Van 's Duyvels strijdt, aenvechtingh', kommernis,

 

Van 's Werelts-vleesch, en 't gheen noch dies meer is.

 

7. Hoe menigh mensch, die door dit quaedt gedreven,

 

Roept om de Doodt, en wenscht geen meer te leven.

 

Schoon 't leven is voor yeder schepsel soet,

 

Nochtans men werdt het wars door teghenspoet.

 

8. Hertzeer en pijn, en veel ontelb're qualen,

 

Ja alle noodt, komt de Doodt van ons halen:

 

Geeft 't lichaem rust: De Ziele gaet na Godt

 

In 's Hemels vreucht, gheniet der Sael'gen lodt.

 

9. 't Is ydelheyt al 't gheen wy hier verlaten.

 

't Is al volmaeckt 't gheen wy hier na aenvaten.

 

Komt goede Godt, en haelt my hier van daen,

 

'k Wil door den Doodt heel vrolijck tot u gaen.