Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
AuteursrechtvrijStem: Onse Vader in Hemelrijck.
Gheest.
MEt recht klaech ick Vleesch, over dy,
Ga naar voetnoot+Mijn Erf-vyant, mijn snoo Party,
Dat zijt ghy Vlees, o Duyvels zaet !
Het quaet ghy mint, en 't goede haet,
Al u vermaeck is my fenijn:
Ga naar voetnoot+Ick wensch van u ontlast te zijn.
Vleesch.
2. O Geest ! wat zijt ghy my een plaegh,
Ghy komt my quellen even-staegh,
Met onrust ghy u tijdt verslijt,
Mijn rust en vreuchde ghy benijdt,
Ick kan, noch wil volbrenghen niet
Dat ghy te onrecht my gebiedt.
Gheest.
O Vleesch ! te recht ghy niet verstaet,
Ga naar voetnoot+Hoe dat u lust en vruchten quaet
Gedyen tot een quaden endt,
Gaen van den Heer na 't grootst ellent,
't Geen u toe-lacht met schoonen schijn
Is voor den Ziel het snoodst' fenijn.
| |
[pagina 19]
| |
Vleesch.
4. Dit is altijdt u ouden sangh,
Om my te stellen in bedwangh,
Ghy stelt my al te strengen Wet,
't Gheen nu mijn lust en vreucht belet:
Onnutte sorgh u dus verdooft,
Die u van al u vreucht berooft.
Gheest.
5. Hoe dickwils maeckt ghy my beswaert,
O stinckend' Vleesch ! verdorven aert,
Ick weet: wie na u lusten leeft
Ga naar voetnoot+Geen deel in 't Rijcke Gods en heeft,
Maer die u dwinght en lusten derft,
Een groote vreucht, ja d'Hemel erft.
Vleesch.
6. Ghy siet te verd', tot mijn verdriet:
Mach ick my dan vermaken niet ?
Sal ick altijdt gedwonghen zijn ?
Moet ick steedts duchten voor de pijn ?
Segh my, en geef my kort bescheyt,
Betaemt ons dan geen vrolijckheyt ?
Gheest.
7. O ja ! ick soeck de grootste vreucht,
Vreucht in den Heer, vreucht in de Deucht,
Ga naar voetnoot+In wel-doen is mijn vrolijckheyt,
Maer in de sond' gheen vreuchde leyt,
Ga naar voetnoot+Geen Sondaer is te rechte bly,
Ga naar voetnoot+Want 't hert is noyt van wroegen vry.
Vleesch.
8. Ick weet van wroegen of van niet,
Ick soeck vermaeck, vrees' geen verdriet,
Ick prijs een lustigh vrolijck hert,
Dat met geen sorgh en is benert,
Maer leeft vol vreucht, geen Deucht aen siet,
En volght het geen het Vleesch gebiedt.
Gheest.
9. Ghy spreeckt na u verdorven aert,
Die niet als quade vruchten baert,
Als haet, twist, tweedracht, vuyle lust,
Ga naar voetnoot+Hoereeren, dronckenschap, onrust.
Secten, oproer en quaden raedt,
Zyn een deel van u vruchten quaedt.
| |
[pagina 20]
| |
Vleesch.
10. 't Blijckt wel dat ghy myn Vyant zijt,
Want ghy my niet als quaedt verwijt.
Ey toch ! besiet u selven wel,
Ghy soeckt onvreed', en zijt rebel,
V groots gemoedt soeckt twist, party,
Ghy tracht te heerschen over my.
Gheest.
11. 't Is waer, ick heb een groots gemoet,
Dat niet graegh Slaefse wercken doet,
V doen is enckel slaverny.
O Satans Slaef, hoe raeckt ghy vry ?
Dat ghy niet vol wanhoop en schandt
Hier na als Peck en Swavel brandt.
Vleesch.
12. Hoe seer beswaert ghy my, o Geest !
Waer toe alree den Hel ghevreest ?
Den soeten tijdt ick hebben moet,
Nu voor mijn lust en vruchten soet,
En voor den Heer den Ouden tijt,
Als myn jeucht, kracht, en lust verslijt.
Gheest.
13. Oft schoon ons al versekert waer,
Te leven hier noch menigh Jaer,
Sal dan het best van onsen tijt
Den boosen Geest zyn toe-gewijt ?
Voor Werelt, Vleesch den besten Wijn,
En voor den Heer den grondt-sop zijn ?
Vleesch.
14. 't Is al verloren wat ghy preeckt,
Mijn lust en aerdt ghy niet verbreeckt,
't Is tegens re'en, Naturens Wet,
Dat ghy mijn lust en vreucht belet,
Mijn lusten moeten bersten uyt
Terwijl myn Jeucht op 't schoonste spruyt.
Gheest.
15. O neen, het bloeysel onser Jeucht
Dient op-gequeeckt in ware deucht:
Ga naar voetnoot+'t Is kostelijck, en 't Godt behaeght
Dat men sijn Jock van jonghs op draeght;
Dus moeten nu u lusten snoodt,
O Vleesch, betemt zyn en gedoodt.
| |
[pagina 21]
| |
Vleesch.
16. O wreeden Geest ! ey ! laet het zyn
Dat ick Godt dien met schoonen schijn,
Dat maeckt den mensch lief, en geacht,
Op 't herte werdt niet eens gedacht:
't Schaet niet dat 'tvleesch in 't hert noch woont
Als 't uytterlijck sich niet vertoont.
Gheest.
17. Dit is te snooden Duyvels raedt,
Geveynsden schijn den Heere haet.
Ga naar voetnoot+De Heer door hert en nieren siet,
Hy wil den Mensch geheel of niet:
Hy roept om 't hert, 't uytwendigh mee,
Geveynsden dreyght hy 't eeuwich wee.
Vleesch.
18. Ick sie, mijn klagen baet my niet,
Ghy wilt my brenghen in verdriet,
Want die nu leeft na uwen raet,
Die werdt veracht, beschimpt, gehaet,
Van binnen lijdt hy groot verdriet,
En oock de Werelt acht hem niet.
Gheest.
19. Swijgt, swijgt, o Vleesch, gy Duyvels zaet,
'k Acht niet een sier al 's Werelts praet:
Al werd' ick hier veracht, bespot,
Mijn vreucht en lust heb ick in Godt,
Hy geeft my troost in myn gemoedt,
Dat acht ick meer dan 's Werelts goedt.
|