Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
Auteursrechtvrij
[pagina 10]
| |
Stem: In Gods geplanten Hof, &c. 1. Ick gingh eens op een tijdt - - - in 't groen my wat vermaec - - - ken
Daer ick tot leeringh sagh - - - seer veelderhan - - -de saec - - - ken,
De Boomen stonden groen, de Boomen stonden groen met vruchten schoon belaen, - - -
Ick sagh 't ghemaeyde Hoy, Ick sagh 't ghe-
| |
[pagina 11]
| |
 maeyde Hoy, met groote hoo - - - pen staen,
Ick sagh 't ghemaeyde Hoy, Ick sagh 't ghemaeyde Hoy, met groote hoo - - - pen staen.
2. Ick sagh de Roosjens aen, met veelderleye Bloemen,
Ick sagh veel Kruyden staen, my onbekent te noemen:
Dit gaf een soeten reuck, dies werdt mijn hert verheucht,
Ick dacht den soeten Tijdt maeckt yeder een vol vreucht.
3. De Beesten hadden tier in groen begraesde Weyden,
De Vog'len met gesangh haer Scheppers lof verbreyden,
En maeckten groote vreucht, elck songh na sijnder aert,
Ick docht dit is het soet, dat ons den Somer baert.
4. Ick dacht den Winter na, die als doen was verleden,
Hoe ongelijck dien was als by den dagh van heden,
Doen dacht ick, alle dingh verandert met den Tijt,
Den Tijdt die brengt het voort, den Tijt het weer verslijt,
5. 't Komt alles op sijn tijdt, toe-nemen en vermeeren,
't Gaet alles met den Tijdt, vermind'ren en verkeeren:
Dus die wel neerstigh acht op al Gods Wercken slaet,
Die siet in alle dingh oock mee sijn eyghen staet.
6. MY quam doen in mijn sin, oock mee mijn kindtse Jaren,
Hoe kleyn en ongeacht, hoe simpel dat dien waren:
Ick hield' my als ick was, te weten eenen Kindt,
Dat kindtse leuren soeckt, en kindtse dinghen mint:
7. Je droech my als een Kint, en had ooc Kints gedachten,
Ick minde als een Kint, in kintsheyt ginck ick trachten,
| |
[pagina 12]
| |
Ick had' een Kindts verstandt, Kindts wesen en gelaet,
Vermakelijck en bly, door kinderlijcke praet.
8. Dien Tijdt is nu voor-by, 't is nu een ander wesen,
't Verstandt is met den Tijdt nu hooger op-geresen,
Ick kies nu ander stof, ick soeck nu ander goedt,
En 't is een hooger Geest die my dit schrijven doet.
9. Wat dienter nu gedaen ? Wat paster nu gelaten ?
Geeft reden, mijn Gedicht, wat sal ick nu aenvaten ?
Sal aen mijn daech'lijcx werck, daer ick ben meed' belast,
Mijn hert, gemoedt en sin, nu stadigh blijven vast ?
10. En wesen vorder nu belast met geenen saken
Als van het ruyge Hout, een Sweerdt of Schuyt te maken ?
En voort soo buytens tijdts mijn Jeucht en vryen sin
Te slijten met ghevry, en wroeten in de Min ?
11. O neen: Het e'el vernuft dient hooger opgetoghen,
En boven sijn beroep wat verder te beooghen.
Hier dient dan op-gelet, op 't geen den Tijdt ons leert,
Nadien al onsen doen is met den Tijdt verkeert.
* * *
12. DE kindtsheyt mach met recht bij Winter zyn gheleken,
Als dor en sonder vrucht, behoeftigh vol ghebreken:
Maer als rijper Tijdt den Winter doet vergaen,
Soo neemt een teder Kindt oock meerder krachten aen.
13. 't Vernuft rijst met den Son nu hooger uyt sijn kimmen,
En port soo 't Aerts-gewas schoon uyt het slijck te klimmen:
Dan wert het groen Geboomt, geplant, gesnoeyt, ge-ent,
Dus zyn wy met den Tijdt ghekomen in de Lent.
14. Een Tijt, een soeten Tijt, daer't alles komt te bloeyen,
't Is tijdt, o Christen Jeucht, qua rancken af te snoeyen.
Bouwt of het ruyge tuygh dat 't weel'ge Was verbrandt,
En Spruytjes goedt gewas we'er in haer plaetse plant:
15. Op dat die soete vrucht mach lief'lijck van sich ruycken,
En groeyen voort, en voort, altijdt tot hooger staet,
| |
[pagina 13]
| |
So spruyt dan Vreucht uyt Deucht die 't al te boven gaet.
16. O suyv're witte Deucht ! wie kan te recht aenwijsen
Al 't aengename soet, dat uyt u vrucht komt rijsen ?
't Welck Ziel en lijf verquickt, en voor den val behoedt,
O Ed'le gave Godts ! O ruste voor 't gemoedt !
17. O over-groote schat ! O Heere, geeft den Zeghen,
Bevocht mijn dor gemoedt met u gaef-rijcke Regen !
Och roeyt in mijn het quaedt, en vuyle rancken uyt,
Vermeerdert mijn Geloof, ey zeghent doch u Spruyt !
18. Dat u begonnen werck dan altijdt mach vermeeren,
En brenghen vruchten voort die uwe Naem vereeren.
DVs moet een Christen Ziel in alles wat hy doet,
Gedencken op Gods eer, en toonen rechte ootmoet:
19. Op dat sijn hert bequaem, mach 's Heeren Tempel wesen,
Dat Godt daet in gedient, ghevreest werdt en gepresen.
Hy die de herten kent, door alle nieren siet,
Kan een geveynsden schijn in 't minst verdragen niet.
20. d'Oprechte Liefd' die moet altijt sijn Leydster wesen,
Godt moet in al sijn doen gedient zyn en ghepresen.
Wel hem die hier na soeckt, geloovigh hier na tracht,
En schijnt gelijck een Licht in dit verkeert geslacht:
21. In Gode vindt hy rust, die troost hem in sijn lijden,
Als Werelt, Duyvel, Doodt, en 't Vleesch hem komt bestrijden,
Gods Geest maeckt hem gerust, door God hy overwint,
Door Godt werdt hy bewaert, ghelieft gelijck sijn Kindt.
22. Hierom bedroefde hert wilt tot den Heere naken,
Besteedt wel uwen Tijdt, met vasten, bidden, waken:
Want soo ghy u oprecht nu naecket tot den Heer:
Daer is geen twijffel aen, Godt naecket tot u we'er.
23. Hy noodt u als een Vriendt, en heeft na u verlangen,
Dus soeckt, klopt, waeckt en bidt, hy sal u wel ontfangen.
Weest vrolijck dan, mijn Ziel, en houdt nu goede moedt,
Neemt dit tot uwen troost in al u teghenspoedt.
| |
[pagina 14]
| |
24. 't Goudt wert door 't vyer beproeft, een Christen door het lijden,
Tsa moedigh als een Heldt, wilt om de Kroone strijden,
Doet sullicks maer oprecht, den Heer komt u te baet,
Want die op hem vertrouwt, hy nimmermeer verlaet.
|
|