Willem Witsen aan Félicien Bobeldijk
| Plaats: Amsterdam |
| Datum: 5 januari 1911 |
| Verblijfplaats: RPK, autografencollectie, Witsen nr. 133 |
[1:1]
Oosterpark 82 A'dam
5 Januari 1911.
Amice,
Ik had je allang moeten antwoorden op je prettigen brief van al een tijdje geleden maar kwam daar niet toe door veel werk en een over 't algemeen druk leven toen dezer dagen nog je aardige briefkaart kwam aan Marie ter gelegenheid van 't Nieuwe jaar. Daarom wil 'k, nu 'k van avond een oogenblikje heb, niet langer wachten met je te schrijven, te meer daar 'k uit het bijschrift van die kaart bemerk dat je denkt dat 'k ongesteld ben. Integendeel bevind 'k mij in uitstekenden staat, niet alleen wat gezondheid betreft, maar ook te midden van veel werk dat je waarschijnlijk wel zou interesseeren en daarbij veel plannen voor de toekomst. Ik heb,
[1:2]
om zoo te zeggen, eigenlijk nooit gewerkt van m'n leven en nu, tegen 't begin, helaas, van den ouden dag, begin 'k haast te krijgen om zoo veel mogelijk nog goed te maken wat 'k uit gemakzucht en wat we vroeger noemden: ‘sentiment van 't Leven’, - goed te maken. Maar dat dat 'n heel ding is als je eenmaal 50 jaar bent, zal je misschien pas weten tegen den tijd dat je zelf dien leeftijd bereikt. Toch geloof 'k, mits 'k in 't leven blijf, dat 'k nog heel wat doen kan, hoewel 'k heel goed weet dat 'k nooit zal bereiken wat 't had kunnen zijn. Intusschen denk 'k daar weinig aan omdat 'k dat 'n zwakheid vind in de gegeven omstandigheden en doe 'k maar net of de twintig jaren die 'k misbruikt heb niet hebben bestaan, en bemoei mij alleen met den dag van morgen.
[1:3]
Wellicht blijkt dan later dat dat alles illusoir is geweest maar voor 't oogenblik kan en wil 'k dat niet gelooven. Ik heb allang gehoopt dat je weer eens komen zoudt want je bent een van de weinigen (Tholen is er ook een) wiens oordeel 'k op hoogen prijs stel. Ik ben bezig aan een serie kleuretsen en je kunt je niet voorstellen hoe 'n groot genot 't is, je in te werken in 'n nieuw en absoluut mooi procédé. Zoover als je mij kent zul je wel begrijpen dat 'k 't doe op mijn eigen manier en 't werk wat 'k eraan heb, niets willende overlaten aan den drukker, zooals gewoonlijk 't geval is, is buitengewoon zwaar. Maar 'k heb resultaten en dat is zóó veel. Niet dat 'k me verbeeld er vooralsnog iets in bereikt te hebben! Maar 'k zie er heel veel in. Het procédé is, zooals 'k 't opvat, buitengewoon ingewikkeld en moeielijk, maar prachtig en iets dat geheel op zichzelf staat. Ik ben erg benieuwd wat je er van zeggen zult: eerstdaags gaan de eerste proeven naar 't Spui. Maar ook al zou 't prak-
[1:4]
tisch een teleurstelling zijn, blijft 't voor mezelf, qua procédé, iets heel moois. Verder heb 'k laten maken een houten keet waarin gestookt kan worden, en die op 'n zolderschuit, me gelegenheid geeft, als drijvend atelier, om den heelen winter, studies buiten te schilderen. Ik heb, door 't vreeselijke werk van 't drukken, waar 'k goddank bijna doorheen ben, nog geen gelegenheid gehad ermeê te gaan werken, maar 'k stel me voor, zoodra 'k klaar ben met de etsen, er op uit te gaan. Ik heb in den nazomer veel aan 't IJ gewerkt en verlang er naar dat te kunnen voort zetten! Ziedaar 'n heel relaas uitsluitend over mezelf en mijn werk. Concludeer daar nu niet uit dat 'k zoo'n egoïst ben en in niets meer belang stel. Je zoudt mij onrecht doen! Vraag maar aan Marie. Ze zal je zeggen dat we 'n best leven hebben van hard werken en gezellige huiselijkheid. Alleen ontbreekt me wel eens er over te kunnen praten met 'n man van 't vak die er belang in stelt en daarom moet je gauw eens komen. Als je wat studies of schilderijen kunt meêbrengen heb 'k misschien iemand die graag wat van je hebben wilt.
Veel hartelijke groeten, ook van Marie, en aan je vrouw
t.t.
Witsen.
Auteursrechtvrij