Willem Witsen aan Félicien Bobeldijk
| Plaats: Wijk bij Duurstede |
| Datum: 11 juni 1907 |
| Verblijfplaats: RPK, autografencollectie, Witsen nr. 131 |
[1:1]
Wijk bij Duurstede.
11 Juni 1907.
Amice,
Je brief was 'n heele verrassing voor me en het zal nog wel 'n poosje moeten duren voor 'k gewend zal zijn aan het denkbeeld je niet meer geregeld in Amsterdam te zullen zien. In de eerste plaats wensch ik je, ook uit naam van Marie, hartelijk geluk; ik hoop zeer dat je huwelijk je alles geven zal wat je maar kunt wenschen en dat je leven rijker en mooier worden zal dan je 't je ooit heb kunnen droomen. Het lijkt mij 'n heerlijkheid voor je om daar rustig buiten te zitten met je vrouw en hard te werken en mooie dingen te maken. Ik heb
[1:2]
gehoord dat je 'n aardig huis hebt gehuurd met 'n enormen tuin vol vruchten; dat is 'n goed begin - vooral ook omdat 't daar wel heel mooi zal zijn en je er prettig zult kunnen werken. Het spijt me wel dat je geen gelegenheid gehad hebt om eens in Wijk te komen kijken, maar hoe prettig 'k dat ook had gevonden, 'k begrijp best dat de omstandigheden er niet toe geleid hebben. Wij zijn hier nu bijna zeven weken maar aanstaanden Zaterdag gaan we naar huis. Ik heb, vooral den laatsten tijd, heel wat gewerkt en nu 'k er goed ìn ben vind 'k 't wel jammer weer naar de stad te moeten.
[1:3]
Maar 'k heb te veel werk dat niet meer uitgesteld kan worden, o.a. het portret van freule Boddaert dat nu eindelijk eens goed moet worden en waar 'k ook wel goeden moed in heb.
De laatste dagen heb 'k bij 'n boer gewerkt in den boomgaard: prachtige kalfjes, maar die 'n broertje dood hebben aan poseeren! Marie heeft zich veel moeite gegeven om ze nu en dan 'n oogenblik in de gewenschte houding te laten staan, maar gewoonlijk doen ze of ze gek zijn en 't maar niet wenschen te begrijpen.
En nu die vraag, waarmeê je mij 'n beetje verlegen hebt gemaakt - wel, beste kerel, 'k zou niets liever
[1:4]
willen dan je iets van mijn werk geven, maar wàt? Heb je ooit bij mij iets gezien dat je werkelijk graag zou willen hebben? 'k Kan 't me bijna niet voorstellen. Ik zou met de Arabieren kunnen zeggen: ‘j'écoute et j'obéis, je wensch is in mijn hoofd en in mijn hart’. Het beste is dat je bij gelegenheid eens komt kijken met je vrouw, wat 'k je kan aanbieden. Je komt toch nog wel 's in Amsterdam: je zult beiden dus altijd hartelijk welkom wezen. En nu, hiep, hiep hoerah! voor de bruid en den bruidegom!
Wees met haar van harte gegroet door ons beiden en geloof me, met 'n hand
je vriend
Witsen.
Auteursrechtvrij