Volledige briefwisseling

Han [de Koning-?] aan Willem Witsen

Plaats: Haarlem

Datum: 22 september 1897

Verblijfplaats: KB 75 C 51

[1:1]

Haarlem 22 Sept. 97.

Wel Wim, nu moet ik je toch eens heel spoedig gerust stellen, omtrent het gedrag van ‘de dames’. Ze hebben mij eenmaal de toe stemming gegeven dat Greta gaan mag als jij dat noodig oordeelt, ge begrijpt dus wel dat ze die toe stemming niet in zullen trekken. Ik begrijp, waar om ze het Greta een beetje moeilijk maken, ze denken maken we het haar al te gemakkelijk, dan zal er geen enkele prikkel zijn het zoo spoedig mogelijk af te maken. Ik zeide hen reeds toen ik er was, dat ik in het minst geen tijd kon beramen hoe lang het zou duren. Ik geloof dus dat het het beste zal zijn, er

[1:2]

me nog niet mede te bemoeien, komt het voor dat ze Greta weigeren, te laten gaan, dan beloof ik je dat ik dadelijk schrijven zal - blijven ze het haar alleen een beetje moeilijk maken in woorden, wel nu dat mag ze er wel voor over hebben, al is 7 uur poseeren, niet zoo'n pretje, zoo als je schrijft, toch staat daar tegen over dat er nog wel 7 uur over blijven, waar in ze haar vrijheid dubbel kan genieten.

Het doet me plezier dat de blauwe goed was, ik zal zorgen dat ge het rokje bij tijds hebt. Ik behoor wel tot de menschen die er niet van houden, de fam. in den vorm

[1:3]

van phot. aan touwtjes tegen den muur te hangen. Doch ik beschouw een goed geschilderd portret als een kunst werk, en dan is het heel iets anders. Ik meende, dat elk artiest zijn werk lief kreeg, hij geeft daar in in zekeren zin zichzelf, en moest het dus, volgens mijn gevoel, aangenaam vinden, zich zoo wel door zijn eigen werk, als door dat van anderen omringd te zien. Het moet, dunkt mij een leegte geven als een schilderij van je atelier weg gaat. Het zou onmogelijk zijn al je schilderijen te houden. Doch dit schilder je

[1:4]

niet om te verkoopen, doch als eenstudie, en daar om dacht ik zou je het prettig vinden het te behouden. Misschien voel ik dat ook verkeerd, is het jou aangenamer mij het portret te geven als het klaar is, welnu dan zal ik het dankbaar aanvaarden en zal mijn schuld aan de fam. Witsen nog veel grooter worden als hij nu reeds is, door al de vriendelijkheid die ze zoo wel Greta als mij hebben aan gedaan.

Groet Betsy hartelijk en geloof mij steeds

t. à t.

Han