Verantwoording
De publicatie van de volledige overgeleverde correspondentie van de kunstenaar Willem Witsen (1860-1923) is een initiatief van de Stichting Willem Witsen. Voor de coördinatie en inhoudelijke begeleiding van het project werd een redactie samengesteld, bestaande uit Irene de Groot, Leo Jansen (hoofdredacteur), Odilia Vermeulen (eindredacteur) en Ester Wouthuysen. Voor de bewerking van de leestekst (zie hierna) werd de redactie bijgestaan door Marian Roos.
De briefteksten die hier worden gepubliceerd zijn een bewerking, gebaseerd op een getrouwe transcriptie van de bron volgens een vaste richtlijn. De status van de tekstbron verschilde: voor een deel ging het om originele manuscripten maar ook digitale beelden en fotokopieën werden gebruikt. Waar mogelijk werden de laatste twee aan het origineel gecontroleerd. De transcripties werden gemaakt door: Henk Aalberts, Erik Ariëns Kappers, Clara Brinkgreve, Diduïne van Delft, Marieke van Driel, Mayken Jonkman, Mirjam Koelewijn, Mieke Louwen, M.D.E. Luchtmeijer, Marianne Meijer, Han Meyer, Els Nijssen, Marian Roos, Maureen Trappeniers, Cornelie van Uuden-de Gooijer, Odilia Vermeulen, Margreet Westerbeek, Ester Wouthuysen en Ludi Zoomer.
De brieven werden niet geschreven met het oog op publicatie en ze vertonen zowel uiterlijk als op het gebied van spelling, grammatica en interpunctie allerlei onregelmatigheden. Sommige briefschrijvers zouden die wellicht gecorrigeerd hebben als ze die opgemerkt hadden maar andere hebben zich er ongetwijfeld niet om bekommerd. Voor zover de redactie oordeelde dat de bedoelde onregelmatigheden storend konden zijn bij het lezen of voor het tekstbegrip, werden ze geëmendeerd. Daarnaast zijn veel handschriftelijke eigenaardigheden en notatiewijzen in gedrukte (al dan niet digitale) letters en regels niet weer te geven of bij imitatie in druk verwarrend (zoals de gewoonte van Jacobus van Looy e.a. om in een doorlopende zin op meerdere plaatsen een puntje tussen de woorden te zetten). Van zulke handschriftelijke en grafische details moest noodgedwongen worden geabstraheerd en uniformering was onvermijdelijk. Bij al deze aanpassingen heeft de redactie uiterste terughoudendheid betracht, om de authenticiteit van de historische tekst zoveel mogelijk intact te laten.