Biographisch anthologisch en critisch woordenboek der Nederduitsche dichters. Deel 5 OGI-VER

[Paul François Roos]

Roos (Paul François), Amsterdammer, doch van zijne jeugd af bewoner van Suriname, alwaar hij den 1 November 1805 overleed, beoefende aldaar met goed gevolg de dichtkunst. Zijne in 1804 te Amsterdam in 4^to uitgegeven Surinaamsche Mengelpoëzij bevat, benevens zijne reeds vroeger in groot 8^vo uitgegeven verbeterde gedichten, nog verscheiden nieuweren. De titel is zeer juist gekozen: al deze dichtstukken hebben betrekking tot Suriname, den landbouw, de zeden en leefwijze aldaar, die hij regt levendig en natuurlijk in dezelven afschildert, het geen

[p. 181]

deze stukken inderdaad met belangstelling doet lezen, al is het dat men stoute beelden, hooge dichterlijke vlugt, vindingrijkheid van vernuft of grootsche poëtische gedachten vruchteloos in dezelven zoeken zou; dit alles echter wordt vergoed door een' rijkdom van zaken, met oordeel geordend en in een' beschaafden beschrijvenden stijl voorgedragen, waarin men welgevallen heeft, en zelfs sommige triviale plaatsen ¹ inschikkelijk over het hoofd ziet.

1 In 1783 bezocht roos, na een afzijn in Suriname van veertien jaren, zijn' oom en tante op hun landgoed De Roôbrug bij Deventer; het aldaar gesmaakt genoegen schildert hij natuurlijk, hartelijk en naïf; echter moet men lagchen dat regels als dezen in dit stuk poëzij zullen heeten:

De dienstmaagd meldt dat in de zaal ons 't eeten wacht:
Hier smul ik doppertjes met peultjes, eêl en zagt;
Nu eet ik in de melk gestoofde boerenboonen,
't Is of hier overvloed en kiesheid samen wonen.
Wat is de bloemkool malsch! wat is dat kalfsvleesch vet!
't Is my in langen tijd zo blank niet voorgezet.

Surin. Mengelp. 4^to. bl. 119.

Zulke gastronomische verzen, beschrijvingen van ontbijten, middag- en avondmaaltijden, met optelling der onderscheiden geregten, treft men in deze gedichten meer aan.