Biographisch anthologisch en critisch woordenboek der Nederduitsche dichters. Deel 4 JAC-NYV

[Franciscus Martinus]

Martinus (Franciscus), geboren te Campen, den 11 Junij 1611, was eerst Conrector aldaar, en vervolgens Predikant te Epe, op de Veluwe alwaar hij overleed den 14 Januarij 1653.

'k Heb binnen Kampen dry jaer lang jonge studenten
In talen g'oefent, ende geleerde bladen.
Veertien zyn veel door myn stemme en penne tot Epe
Gesticht ter zaligheed in de Gemeinte Godes,

laat zijn vriend goddaeus hem zeggen in zijn naschrift ⁵ op dezen verdienstelijker man, wien hooft benevens zijn' vriend goddaeus ’roselaars

5 C. goddaeus, Verscheide Gedichten, bl. 153.

[p. 367]

onder de doornen’ noemt, en dit is alles wat wij aangaande 's mans eenënveertigjarig leven kunnen berigten, gelijk ook nog dat hij de vriend was van g. brandt, aan wien nog een regt luimigen brief, aangaande diens rijmloos gedicht: De Eeuwige Vrede, van hem voorhanden is ¹. Zijne, gedichten, en daaronder het Treurgedicht over 't Lyden en Sterven van jezus christus ², worden gevonden in de Apollos Harp, Nederduytsche Gedichten, en andere dichtverzamelingen van dien tijd; naderhand zijn zij in een' afzonderlijken bundel gedrukt. Zijn dichttrant verschilt weinig van dien zijner tijdgenooten.

1 Brieven aan g. brandt, achter zijn Leven, door j. de haes, bl. 119.

2 Hooft prees dit gedicht zeer in een' brief aan Van Baerle, den 20 April 1645; wij ondertusschen stellen het ver beneden den Goeden Vrydag van J. de Decker.