Klein volkje

[p. 20]

[p. 21]

Marianneke en de klokken

Wat kykt Marianneke angstig
Naar alle kanten heen.
Het waait hier ook geweldig
En ze voelt zich zoo alleen!
Naar boven eens te klimmen,
Dat wilde ze al zoolang.
Maar nu ze die groote klokken ziet,
Nu wordt ze wel wat bang.
Ze hangen vlak boven haar hoofdje.
Verbaasd ziet zy ze aan
En roept: ‘O! klokken zal je niet
In eens aan 't bellen gaan!’