Oude Vlaemsche liederen
(1848)–J.F. Willems–
Auteursrechtvrij
[pagina 495]
| |
2
Tghelt moet eerst wesen
Wtghelesen,
Ghespaert, verghaert, fijn, scherp oft vilt,
En dan na desen
Onbegresen
Verteert sijn van den ghilden mildt,
Die, sonder twisten,
Den spaerpot quisten
Met slempen en dempen, men siet wel hoe.
Sparen die willen,
Tis voor de ghillen!
De spaerpot hoort den ghilden toe.
3
Men moetse prijsen,
Die naer de ghijsen
Den spaerpot brenghen onder den man;
Want veel accijsen,
Goey devijsen,
Profijt en neeringhe comt daer van.
Dus tallen saysoene,
O ghilden groene,
Den spaerpot melket als een coe!
Sparen die willen,
Tis voor de ghillen!
De spaerpot comt den ghilden toe.
4
Sy sijn alomme
Willecomme
Die den spaerpot storten wt;
Want, met de stomme
Spaerpotssomme
Vrienden maken, is virtuyt.
Blijft v gheneeren
Met verteeren,
Daer elck om heeft gheslaeft so moê!
Sparen die willen,
Tis voor de ghillen!
De spaerpot hoort den ghilden toe.
| |
[pagina 496]
| |
5
Edel princieren,
Met manieren
Sal men altijt vrolijck sijn,
By goeder chieren
Deucht hantieren
In de Rhetorijcke fijn,
Daer tallen feesten
De milde gheesten
Den spaerpot jonstelijc stroyen, vroe.
Sparen die willen,
Tis voor de ghillen!
De spaerpot comt den ghilden toe.
[Met veroorloving van eenige geringe varianten, nam W. dit lied over uit de Spelen van Sinne, ghespeelt binnen der stadt van Antwerpen op dlantjuweel den derden dach augusti 1561. Tot Antwerpen, by M. Willem Sylvius, 1562, in-4o, bl. M.m.m.j. ‘Men verteerde veel geld’ zegt hy in eene aenteekening ‘by de vereenigingen der gilden; doch daervan komt het woord Ghilde, aen eenen verkwister gegeven, niet voort. Ik geloof het eerder afkomstig van gijlen of geilen, in 't latyn lascivire. Nogtans, en om regtvaerdig te zyn, moet ik verwittigen dat deze coupletten zeker in den eerstgemelden zin op het antwerpersch landjuweel gezongen werden.’] |
|