Oude Vlaemsche liederen

CCXVII.
Scheidlied van Kevelaer.

Adieu, adieu, wy scheiden,
Adieu, o Kevelaer!
Al trecken wy ter heiden,
Wy latent herte daer.

Adieu, o maghet soet,

Die ons bewaren moet.

Wy sullen ons ghesellen,
Als wy sijn weerghekeert,
Tot uwen lof vertellen,
Hoe ghy hier wort gheeert.

Adieu enz.

[p. 465]

3

 

Die aen de Samber wonen,

 

En die van Kempenlant,

 

Om eer aen U te toonen,

 

Sijn daer ghelijker hant.

 

Adieu enz.

Wy hebben daer ghelaten
Van die sijn boven Rijn,
Als ook van die u haten,
En die beneden sijn.

Adieu enz.

De Maes moet ook belijden,
Dat sy siet op de baen
De pelgrims tallen tijden
So vlijtigh naer u gaen.

Adieu enz.

Adieu, adieu, wy scheiden,
Adieu dan Kevelaer!
Adieu wy gaen ter heiden,
Maer latent herte daer.

Adieu, o Maghet soet,

Die ons bewaren moet.

[Geestelijk Lusthofken. Emmerik 1683, bl. 258. Overgenomen door Hoffmann von Fallersleben, in zyn Horoe belg., II, bl. 52.]