Oude Vlaemsche liederen

[p. 278]

CXVII.
Van den ouden kouden man.

‘Noch weet ik eenen ouden kouden man,
Daer ick soo geern by waer,
Hy heeft al op sijn soldertjen
Koorn van seven jaer.

O Koorentjen van seven jaren,
Hoe geern was ick by dy;
Als ick den ouden kouden man aenzie,
Hoe seer bedroef ick my.

Als ick den ouden kouden man aenzie,
Met sijnen grijsen baert,
Soo beven al mijn ledekens,
So seer ick ben vervaert.

Als ick om hem gaen peynsen,
En om hem peynsen moet,
So rollen my mijn tranen,
Van mijn hooft tot mijn voet.’

De tranen die dat meysje weende
Die deden den ruyter wee,
Sy vielen hem op sijn hertje
Veel kouder dan de snee.

Sy vielen hem op sijn hertje
Veel kouder dan het ijs.
‘Mijn liefken is ter schoolen geleyt,
Ter schoole van Parijs.

Schoole, seyde sy, schoole van Parys,
Ick wou dat ghy stont in brant,
En dat ick met mijn oversoete lief
Sou varen na Engelant.

[p. 279]

8

 

Schoon lief als gy na Engelant vaert,

 

So set op uwen mast

 

Maer so een bloeijend' rijseken

 

Dat ick u kennen mach.’

- ‘Met een so bloeijend' rijseken,
Wat soud ick daer mee doen?
Pluck ik van u een bladeken,
Van dit jaer wort gy groen.

Pluck ick van u een bladeken
So kleynen bladekijn,
Dan most ick dat lieve lange jaer
U eygen byslaep sijn.

[Haerlems Oudt Liedt-Boeck, bl. 60.]