Oude Vlaemsche liederen

LXXV.
Dat God voegt zal gebeuren.

Het wintje dat uit den Oosten waeit,

Dat waeit ten allen tijden,

Al die daer in zijn liefs armen leit

Die mag hem wel verblijden,

Lief mondelijn root

Die hoeft er niet meer te vrijden.

Hy ging er voor zijn liefs venster staen,

Met een zo droeven sinne:

‘Slaept gijder of waekt gy mijn lief?

Staet op en laet my inne,

Lief mondelijn root,

En my dunkt ik hoor u stemme.

[p. 192]

3

 

't Meisjen uit haer slaep ontsprong:

 

- ‘Wie klopt hier also laten,

 

Gy meugt wel weder naer huis toe gaen,

 

Ga thuis wat liggen slapen,

 

Lief mondelijn root,

 

Ik zal er u niet inlaten.’

- ‘Staet daer een ander in uw hert geprent?

Van de min word ik versmeten,

Mogt ik het eens weten wie dat het my doet,

't Wordt my dikmaels verweten,

Lief mondelijn root,

Wat hebben wy een schoone tijd versleten!’

Zy zei: ‘Jonkman, houd goeden moed,

Kies een ander jonk van jaren,

Als de liefde van eenen kant komen moet

Zoo valt het zwaer te dragen.

Lief mondelijn root,

Mogt ik vangen dat ik jage.’

- ‘Dat gy jaegt dat vangt gy wel,

Lief en wil daerom niet treuren;

Al waren wy duizend mijlen van een,

Dat God voegt zal gebeuren.

Lief mondelijn root,

Laten wy daerom niet treuren.’

[Thirsis Minnewit, I, bl. 24. Overgenomen door Hoffmann Von Fallersleben in zyne Horoe Belgicoe, II, pag. 177.]