Oude Vlaemsche liederen

XLVI.
SArbande
van omtrent het jaer 1700.

En sijne sporen is hy quijt;

Want hy verloor se in den strijt:

Wy schoten hem de beenen krom

Met karkassen en met bom.

En soo vermant

Sit hy met schand

Aen den engelschen Caussebant.

sarbande.

'T haentjen is weecxkens, 't haentjen is bleeckxkens.
'T haentjen dat weent, 't haentjen dat schreyt.
Wat sal het maeken, in dese saeken?

'T is sijn beste slachveer quijt.

Waer is nu dien grooten man,
Die de weirelt dwingen kan,
En sichselven hoogh beroemt,
En sichself den grooten noemt?

[p. 107]

 

Ja, hy noemde sich alree

 

Heerschappyer van de see.

 

Nochtans William¹,

 

Boos ende gram,

 

Sal hem scheiren op den kam.

 

 

 

sarbande.

 

 

 

Gaet naer Versaillie, by u rappaillie,

 

Want geen haen kan sonder hin!

 

Neempt u vertreck daer, roert uwen beck daer,

 

By Maintenon, u soete min.

Maer, laes, gy hebt het flerecijn:

Sou het wel niet van boosheyt sijn?

Of isset weêr een fransche fint

Die gy uyt uwen kop versint,

Om dat gy niet en dorst bestaen

Weder den oorlogh aen te gaen,

Daer men niet

Dan verdriet,

En dan vuer en vlam en siet?

sarbande.

'T haentjen wilt vlieghen; 't sal sich bedriegen.

Haentjen! 't is met u ajuyn.

Laet ons dan drincken, laet ons dan schincken,

Want het haentjen is capuyn!

Liederboek, handschrift in de Bourgondische Bibliotheek te Brussel, N^o 4965 van het inventaris. De twee eerste coupletten en de twee voorste regels van het derde couplet ontbreken.

1 William, koning van Engeland, prins van Oranje.