Het swervende portret

[p. 67]

De juffrouw zingt

I.

IK Zing met Vreugd, geen druk ons hier belet,
Nu 't Schoone Beeld, het Zwervende Portret,
Gelukkig is van Frederik, weer gevonden,
Dat Izabel, haar Minnaar had gezonden,
Met diamant, met diamant, aan alle kant bezet,
Dus eyndigd bly, dus eyndigd bly, het Zwervende Portret.

II.

En Frederik, krygt zyn Trouwe Margareet,
Die hem gevolgd heeft, 't was hem lief of leet,
Tot dat zy eindelik, hem heeft gekreegen
Uit 's Vaders hand, den Heemel geeft haar zegen
Geen tegenspoet, geen tegenspoet, haar heyder vreugd belet
Dus eyndigd bly, dus eendigd bly, het Zwervende Portret.

[p. 68]

III.

Maar Anna, zal zo lang zy adem heeft,
Zo lang haar Vader, haar, haar wil nog geeft,
Zo lang den Hemel, haar verstand zal geeven,
In vreytgheit, en zonder Minnaars leeven,
Op dat geen zorg, op dat geen zorg, haar Leevens Vreugd belet,
Dus eindigd bly, dus eindigd bly, het Zwervende Portret.

UIT.