Joop Waasdorp zestig jaar

[p. 67]

Buitenveldert in 27 punten
Door Joop Waasdorp

[p. 68]

1	Als er geen Nederlanders in Buitenveldert woonden maar mensen uit wat ze de Nieuwe Wereld noemen of Jonge Landen, dan was Buitenveldert een pier- en morsdood en triest oord. Maar Nederlanders maken menselijke geluiden, leven een stukje straat op en houden de gordijnen niet altijd potdicht. Daarom hebben wij, bewoners van Buitenveldert, na vertrek van de bouwvakkers, het hele project voor totale grauwheid behoed.
2	De architectuur van Buitenveldert hoef ik niet behandelen want die is er niet.
3	Dikninge en Wedderborg zijn de vreemdste straatnamen die ik ooit ergens heb gelezen. Best mogelijk dat de planners zo erg omhoog zaten met die naamgeverij, dat ze een paar hele gekke uit een fantastisch boek hebben opgediept.
4	Ik zou Buitenveldert willen laten zoals het nu is. Het houten schooltje en de andere noodgebouwtjes geven een aardig pioniersidee, alsof het leven in Buitenveldert nog manhaftige, ruige kanten heeft (wat gelukkig niet zo is) zodat je af en toe eens een verroest blikje over een lapje woeste grond kunt trappen.
5	De lelijkheid van de galerijen wil niet verdwijnen. Ik raad aan om die, evenals met de balkonnetjes gedaan is, enigszins te verfraaien met laten we zeggen goedkoop maar sterk doek in kleuren.
6	Ik hoop dat het culturele centrum aan de Europaboulevard er nooit komt omdat dit blijkens het papieren plan een complex zou worden waar je je zou schamen als je je neus moest snuiten.
7	Het plan voor de nieuwe snelweg naar Rotterdam over de dijk moest ook maar een plan blijven. Langs andere routes kom je ook snel in Rotterdam. Ik heb daar nog geen klachten over gehoord. Bovendien is juist het onaffe, het nutteloze, de charme van de dijk.
8	Buitenveldert noemt zich DE tuinstad van Amsterdam. Dat is niet juist. In een krantetabelletje van de laatste verkiezingen zie ik nog meer tuinsteden. Slotervaart, Westlandgracht, Geuzenveld, het zijn allemaal tuinsteden. Het is duidelijk de oude kwestie van dezelfde eigenheimers bij vijf verschillende groenteboeren.
9	Het Amstelveense pretpark met de pannekoekkramen van Geesink moet er niet komen (al komt het er natuurlijk wel) omdat van dit soort catastrofes licht iets naar het randgebied Buitenveldert kan overwaaien.

[p. 69]

10	Eventueel nog te graven grachtjes en kanalen mogen best eens wat bochtig zijn.
11	Niet nog meer ‘representatieve’ bouwsels aan de Europaboulevard. Representatief is een geleerd woord voor dik doen. Het wordt allemaal wolkenkrabberig, waardoor het uitzicht verloren gaat op onze eigen Buitenveldertse blokkendoos die immers ons tehuis is. Op die manier kunnen er nooit intieme banden groeien tussen bewoner en buurt. We hebben daar al een monsterlijke betonkolos plus nog hogere losse toren met een lichtje bovenin en Caransa bouwt immers vlak daarbij zijn lelijke beddenkrat.
12	Uitbreiding van de Buitenveldertse bibliotheek met ten minste 1 boek in de originele uitgave: Death in the Afternoon (over het Spaanse stieregevecht) van Hemingway, dat ik voor de tiende keer zou willen lezen maar nergens meer krijgen kan.
13	De bouw van een hotel aan de Amstel dat met de voorpoten in het water komt te staan en met de achterpoten op de wal, de bouw van die kist resoluut tegenhouden. En natuurlijk nooit en nimmer een brug over de Amstel slaan en verder ook helemaal niet aan de Amstel gaan sleutelen.
14	Verwijdering van de afschuwelijke stalen lichtstaken langs de Amstel. Met een beetje zoeken is vast nog wel ergens een partijtje echte negentiende-eeuwse gietijzeren lantaarnpalen met krullen op de kop te tikken, als het niet bij ons in het land mocht lukken, dan toch zeker in Parijs of Wenen.
15	Waar ikzelf woon heet het Nedersticht, maar op het bordje aan de gevel van het blok staat Sijpestijn. De planners hebben hier vermoedelijk een steek laten vallen. Niet dat ik het erg vind, ik vind het best en vermeld het alleen maar voor de goede orde. Onder punt 3 over die excentrieke namen wil ik nog zeggen, vrij van elke ironie, dat ik ze beslist geslaagd vind. Iemand die in Wedderborg of Dikninge woont zit midden in een moeilijk zoekplaatje en heeft van de wereld niet zo heel veel last meer.
16	Komt de nieuwe snelweg op de dijk (wat zeker is) dan krijgen we daar een razend verkeer. Meteen is dan het stille uit Buitenveldert verdwenen. En dat wil ik er nu juist in houden. Daarom houd ik speciaal aan punt 7 vast.

[p. 70]

17	Deze lijst heb ik niet opgesteld om Buitenveldert af te kraken, maar juist om Buitenveldert zoals het is, zoals wij het kennen, te beschermen. En dan vooral dat gegroeide element van half permanente onvoltooidheid, die woeste grondjes die de hoogte zo goed drukken.
18	Er moet zo gauw mogelijk een winkel in garen en band komen. Niet alleen omdat de vrouwen steevast vergeten die spullen uit de stad mee te nemen, maar vooral om het Europees huiselijke element dat zo'n zaakje, als het goed is, kan brengen.
19	Het wachten is op een grote gebeurtenis, de eerste mijlpaal in de mensengeschiedenis van Buitenveldert. Iets dat laten we zeggen de eerste 25 jaar kan trotseren. Hendrik Koekoek bijvoorbeeld, rijdend door de buurt op een boerenwagen met plastic hooi. Het mag ook best iets anders wezen als het maar duister of schoon of gek genoeg is om vandaar bij wijze van spreken met onze jaartelling te beginnen.
20	Ik herinner mij iets gelezen te hebben over een klein vermaaks-kompleksje, te verstrekken door de overheid aan de zuidelijke kant van Buitenveldert tussen of vlakbij het groen. Bij slecht weer zullen de toestellen met zeildoek afgedekt worden, stond er bij. Ik geloof het graag, want de overheid past goed op haar bullen. Wat wil men daar, vraag ik me af? Iets voor de jeugd? De jeugd wil zo nu en dan wat rammen en slopen wat op dat stukkie wel niet zal mogen. Het Amsterdamse bos is een fraai bos, maar je mag er geen boompie klimmen. Eerlijk gezegd begrijp ik niet hoe de jeugd, welgepedagoogd uit haar oerdomeintje, nog een mouw aan deze toestand weet te passen. Kortom: mocht dat stukkie keurige uitbundigheid-onder-toezicht doorgaan dan wordt het een naar missertje.
21	Het Gelderlandplein. Ik heb nooit geweten dat er in Buitenveldert een Gelderlandplein bestond. Maar nu merk ik zojuist uit een stukje in de krant dat het mijn woeste grond is, genoemd in punt 4. Er is daar begonnen met de bouw van een geweldig winkelcentrum. Mijn garen- en bandzaakje (punt 18) gaat dus niet door. Er komt doodkalm bij al het andere wat er komt een bonk van een zaak (met TL-buizen) in foundations en Jane Mansfield-beha's. Aan de A.J. Ernststraat komen kantoren, waarschijnlijk om alles ernstig te houden. Door dit stuk New York verliezen we de zaterdagse ritus van een ploegje mensen die hun boodschappen halen tussen de bloemenkar en de slager bij het rijtje winkels tus-

[p. 71]

	sen, ik meen Oldegaarde en Dikninge. Het is daar nog geen trefpunt, we kennen elkaar nog niet maar het had er toch van kunnen komen. Het nieuwe Amerika gaat natuurlijk alles opzuigen als een enorme spons, we raken kwijt wat een begin van een stekkie was, het wordt stikvol met het razende verkeer richting Rotterdam half in de lucht, het wordt akelig. Waarom? Om de boodschappen? Die halen we nu ook al heel best. Wie daarvoor niet in Buitenveldert wil blijven, die trekt naar Amstelveen. Dat gaat allemaal vrij geruisloos. Wat wordt nu onze toekomst? Met een bosje bloemen van een daalder (als de kar er dan tenminste nog staat) als een mensvlek in een mierenhoop van steen. Als ik Sieto Hoving was dan schreef ik daarover zo'n bitter liedje dat de zaal leeg liep.
22	Een lichtpuntje is dat de dijk een onverwacht nuttige functie krijgt. Waarschijnlijk zal een stukje van het winkel- en kantorencomplex achter de dijk schuil gaan. Die geschiedenis met het Gelderlandplein heeft me toch een beetje van mijn stuk gebracht.
23	Bij Wedderborg staat een flatpakhuis van wel zeven etages. En niet alleen bij Wedderborg. Wanneer alle stukken woeste grond verdwenen zijn drukken ze de hoogte van die enorme muren niet meer. Me dunkt dat mijn plan op dit punt eenvoudig en goedkoop genoeg is: gewoon niet bouwen waar nog niks staat.
24	Als ik naga wie de rechtlijnigheid in de wereld hebben geholpen dan kom ik toch voornamelijk bij dat eigenzinnige vechtertje Berlage terecht. Hij heeft eens heel ver voor de laatste oorlog tegen iemand half verzucht: het liefst viel ik in slaap om pas in de Nieuwe Tijd wakker te worden. Wel, de Nieuwe Tijd vind ik op zichzelf best, maar ik zou toch wel eens, zo dit mogelijk was, met Berlage naar het volgebouwde Gelderlandplein toe willen stappen en hem vragen wat hij van het totaalaanzicht dacht. Dit punt heb ik genoteerd omdat er in Buitenveldert niet een enkel rond hoekje af kan.
25	Deze lijst heeft geen enkel nut. Alle dreunende nieuwe plannen voor Buitenveldert gaan rustig door. Dat zien we wel aan het Gelderlandplein. Maar in de krantecursiefjes wordt zo dikwijls tussen de regels te kennen gegeven dat het helemaal geen kwaad kan als iemand zingt zoals hij gebekt is, zelfs schreef een groot blad ronduit dat er een schreeuwende behoefte bestaat aan een frisse dissident (wat voor mijn geld dwarskijker betekent) dat ik gedacht heb: ik stel rustig die paar punten op, wat kan me gebeuren.

[p. 72]

26	Alles wat hoger komt dan drie woonlagen zou ik van de Buitenveldertse blokken willen afslopen. Waar dan die mensen moeten blijven weet ik ook niet. Maar waren de planners in Buitenveldert niet aan het Wedderborgen geslagen dan waren die mensen evengoed wel onderdak gekomen. Trouwens: ik heb het alleen over esthetische dingen.
27	Buitenveldert wordt nooit zoals het plaatsje uit mijn jeugd (want dat was laagbouw) waar de eerste radio kraste (en geen centrale antennesysteem was), waar op luilak de buitendeuren met niet direct het fijnste werden volgesmeerd (wat in Buitenveldert niet mag van de woningbouw), waar de klompen tot de laatste splinter meegingen (wij lopen op suède schoenen), waar een zigeunermeisje met kokkers van zwarte ogen op een viool speelde: ik wou dat jij van was was en ik van terpentijn,maar dat is een veel te rauw verhaal, dat past niet in de Nieuw Wedderborg-Dikninge-kijk-grijp-Tijd.
	P.S. Ik vind het in Buitenveldert heel fijn wonen.