Kirchröatsjer maiblómme

Bij der Absjied van Pastoeër Gerards
(6 Aujoes 1932)

Noen hat dan bauw de letste sjtónd jesjlââge,
Dats dôê nog Kirchröatsjer burjer bis;
Die sjtónd woats dôê adieë móts zââge,
Wat diech an-et hats jewââsse is.

Kirchroa, woats dôê mieë els tswantsieg joar
Jewiessenhaft ervult dieng prîêsterflichte;
Nit alling in kirch en an altoar,
Uvveral, woats dôê mar jóts kóns sjtichte.

Kirchroa, woats doe dieng prîêsterjôêgend
Jlukliech en tsevrije has verlèafd;
Woa Kirch, reliejoeën, moraal en tôêgend
Als iedeeaal vuur dienne jêês jesjwèafd.

Kirchroa wilt tsóm absjied diech nog ins danke
Vuur alles wats dôê vuur ós has jedoa.
De jôêgend, de erme en de kranke,
Hön hats vol lêêd, zind zîê diech van ós joa.

[p. 40]

 

Heugem, wie jèar zouw iech et diech zââge,

 

Wie hèa jeacht, jeleefd bij erm en riech;

 

Evvel, wil hèa dat nit kan verdrââge,

 

Drum is et ooch besser dat iech sjwieg.

 

 

 

Heugem, iech zaan 't diech sjtil in jidder oer

 

‘Doe kries 'ne prechtieje nui-je pastoeër!’