Nieu liedt-boeck ghenaemt Der minnaers harten jacht ofte de Groote Aemstelredamsche rommelzoo

[Deftighe Rymers, kloeck van geest]

Op de stemme La Bergere.

DEftighe Rymers, kloeck van geest!
Roept vry de neghen Muse aen,
Tot u behulp veel Boecken leest,
Ick sal nae niemants gonste staen:
Als nae 't lieffelijck wesen
Van myn beminde Amaril,
Daer canmen 't alles in lesen,
Datmen met pennen schrijven wil.

Sy is t'cieraet en 't eelste dingh,

Dat nu de wer'lt syn glans verleent:
Want d'heele wer'lt is maer een ringh
En Amaril is het ghesteent,
Dat door haer aerdigheden,
Daerse met is gheheel doorswiert,
Door haer treftighe zeden,
s'Werelts ront gheheel verciert.

Neemt uyt de ringh nu eens de steen,

Dat ist dan! als een slechten krans:
Neemt uyt de werlt mijn Lief alleen,
Soo is de werl't oock sonder glans:
Want haer gheestighe deughden
Haer groot-achtbare deftigheyt
Vervult elck een met vreughden,
Die sijn oogh maer op haer leyt.

Aerdighe Nimph! o schoonste Ionckvrou!

Dat ick beschrijven woud u lof.
t'Waer of ick goud vergulden wou,
Daer het soo treflijck is van stof,
Dat al mijn hayren en pennen,
t'Aertrijck keerden in papier,

[p. 34]

 

De Zee tot inct wou rennen,

 

t'Zou mijn al helpen niet een zier.

 

Deftighe Maeght: roem van ons stadt,

 

Spieghel van ons jonghe jeught,

 

Spieghel van d'aldergrootste schat,

 

Namelijck van de witte deucht,

 

Vwe schoonheyt u gaven,

 

Doen u treffelijck roem,

 

Tot de wolcken toe draven:

 

Dies ick u lof onsterffelijck noem.

FINIS.