Nieu liedt-boeck ghenaemt Der minnaers harten jacht ofte de Groote Aemstelredamsche rommelzoo

[Princesse die mijn ziel ghebiet]

Op de stemme: Ghy die my met u braef ghelaet.

PRincesse die mijn ziel ghebiet,
O vrou van myn hert,
Merckt op 't onlijdelick verdriet,
En d'hevighe smert,
Die ick om dy.
Ghestadigh ly,
Erbarmt u doch eens over my.
Met zuchten en klaghen,
Verslijt ick mijn daghen,
t'Is swaer te verdraghen
Ghelooft het vry

Tsy wat ick doe, ick drinck, ic eet,

Ick slaep of ick waeck,
Ick denck niet anders, als met leet,
Op u, o mijn vermaeck,
V frissche jeught,
V wijse deught,
V ommegangh vol gheneucht,
V treftighe zeden,
V vloeyende reden,
V aerdigheden,
En zoete vreught.

[p. 32]

 

By dese gaven zijt ghy noch

 

Heel braef ghemaniert,

 

Maer acht u vreede strafheyt

 

Die al weer ontfaen,

 

Ach Lief, beraet

 

V metter daet,

 

Of seght my selfs wat my mistaet,

 

Waerom, o Goddinne:

 

Vooghdes van mijn zinnen,

 

Ghy dus mijn minne

 

Gheheel versmaet?

 

Segh, ben ic kreupel? ben ick lam?

 

Of ben ick mismaeckt?

 

Ben ick te nederigh van stam?

 

Of qualijck bespraeckt?

 

Of zijt ghy zoet,

 

Op ghelt en goet?

 

Al heb ick dees gheen overvloet,

 

Dat can ick wel winnen,

 

Lief laet ons beginnen,

 

Myer trou van binnen

 

In ons ghemoet.

 

Zeer haest vergaet des werelts schat,

 

Door krijgh of door brant,

 

Maer taldergrootste rijckdom, dat

 

Leyt in 't verstant,

 

De deught, die kan

 

Licht maken, van

 

Eden arm ghesel een schatrijck man,

 

Ia in korte jaren

 

Veel goets doen vergaren.

 

Dus laet dat varen,

 

En neemt my an.

 

Ick zal u dien en zoo ghetrou,

 

(Of t'zal mijn zijn leet)

 

Als d'alderbraefste man sijn vrou

 

Op aerden oyt deet,

 

Soo u yet lust,

 

Ick zal gheen rust

 

Oyt hebben, eer die zy gheblust,

 

En wat ghy wilt haten,

 

Dat zal ick oock laten,

 

Daer op in t'praten

 

Wort ghy ghekust.

FINIS.