Nieu liedt-boeck ghenaemt Der minnaers harten jacht ofte de Groote Aemstelredamsche rommelzoo
(1627)–Willem Dirckszoon Hooft, Jan Jansz. Starter, Jacob Westerbaen–
AuteursrechtvrijOp de stemme: Het was een jonghe Helt, etc.
ICk schou de Werelt aen,
En nae ghewoonte gaen,
Sie ick vast alle dinghen,
Sy zijn dan groot oft cleen,
Maer ick helaes alleen,
Blijf vol veranderinghen.
De dach die voert de nacht,
Het windtjen wispelt sacht,
Over de groene Daelen,
Het Wout der Berghen ciert,
Maer ick ben heel verkiert,
En blijf verkiert in allen.
De Zon, nae d'oude fleur,
De doode kruyden deur
Sijn hitte doet verrijsen,
Die doen haer open bly,
Maer wie can doch in my,
Levendich leven wijsen.
Het teder swacke Gras,
En t'vrolijcke ghewas,
Bedydt by Dau en reghen,
Diet dorstich Aerd'rijck voet,
Maer wat dat my ontmoet,
Tis nimmermeer te deghen.
Het wilt ghedierte springht,
T'ghevoghelt dertel singht,
De wuste Nimphen voeghen,
Bebloemt haer aen den dans,
Maer kruyt noch Roose-krans,
En can mijn lust vernoeghen/
Een ander heb de loop,
Van satyrs, over hoop,
Vervolcht aen alle syen:
Dat luttel Nimphen kruyst
Maer ick ben niet verkuyst,
Met haer brootdroncken vryen.
Het gayle Vee, nae lust,
Sijn hongher plichtich blust,
Van steyle rootsen, vlieten
De beecken Zeewaert in,
Maer ick draegh leyde min,
En kanse niet ghenieten.
Veranderen kan. |
|