Nieu liedt-boeck ghenaemt Der minnaers harten jacht ofte de Groote Aemstelredamsche rommelzoo
(1627)–Willem Dirckszoon Hooft, Jan Jansz. Starter, Jacob Westerbaen– AuteursrechtvrijOp de stemme: Ras Laura die u Schaepjens.
VErdwaelde Coninginne
Die t'Hof van den Koningh
Niet meer tracht te beminnen
Mint een Boeren wooningh,
Doch wie kent mijn, in desen schijn,
Vermomt van naem en kleeren,
Voor Gout en Sy // een Boeren Py
De Kroon soo te ontbeeren.
Als d'heughelijcke reyje
Voor t'flickerigh dagheraet,
Hun Vee ten Boswaert weyje,
Singhen met zoete ghelaet
Siet Titans Bruyt // haer kinnen uyt
Haer groote Fackel steken,
Elck Harder seyt // O zoete Meyt
Wat macht u doch ontbreken.
Ick ben nu van die weghen
Al willens afgedwaelt,
Vermits mijn Bracken Reghen
Op t'flacken Aertrijck daelt,
Saft hoor ick hem // neen valsche Stem:
Echo kaest mijn wat in d'Ooren,
Hoe d'Hartogh kwam // mijn d'eer benam,
Die ick Fredrick had ghesworen.
Ick waende dat ick bluften
Die Liefd' van Fredrick Graef,
Die ick dartel kusten
Maer t'was d'Hartogh Octaef,
Ach: Fredric Lief, d'Hartogh Eerdief
Die heeft mijn Koets beschreden
En in schijn // die wil van mijn
Die ick u docht te besteden.
Want doen ick wacker worde
Soo kusten hy mijn hant
En mits ick omme snorde,
Trat hy vant Ledekant,
Doe seyden ick // Lief Frederick,
Mijn hart, mijn uytverkoren,
Ay noch een woort // maer hy gingh voort
En wilde gans niet hooren.
Waer op dat ick onwaerdigh
Dat heel euvelijck nam,
Emilia die vaerdigh
Verbaest ter Kamer quam,
En sprac mijn toe // mijn Vrouwe hoe
k'Loof niet Fredrick ghegaen is,
Mit keeck sy uyt // doen was die guyt
Vervloekt Octavianus.
Sno Roover van mijn glanse,
Wiens gaylheyt brack den strick,
Mijns Maeghdelijck Kranse
Die ick hiel voor Fredrick,
Die mede sweeft // als ballingh leeft
Waer gaet ghy u Lief verschuylen,
Zijt ghyer gheweest // stuerde uwe Gheest
Wt onder d'Aertsche kuylen.
Vont de Doot gheen bequamer
Onder het Aersch gheswarm,
Most hy mijn Wapen-kamer
Beproncken met sijn Arm
Sal nimmermeer // Ach: Fredrick Heer
V Toerste mijn bloncken,
Het licht ick ruyl // en daghelijcks schuyl,
In duyster naer spelloncken.
|
|