Nieu liedt-boeck ghenaemt Der minnaers harten jacht ofte de Groote Aemstelredamsche rommelzoo
(1627)–Willem Dirckszoon Hooft, Jan Jansz. Starter, Jacob Westerbaen– AuteursrechtvrijOp de stemme: Baletti d'Alckmaer.
DOen ic was int' bloeyen van mijn tijt, in t'groeyen van mijn jaren,
In t'groenst, in t'zoetst, in t'sotst, in t'boertichst van mijn jeughd,
Docht ic noyt mijn selven met een Vrou, of vrous gelijck te paren,
Maer te leven vry onghebonden in de vreught.
Och, ick wurpt soo veer,
En ick docht altijt weer,
Die een vrou heeft, heeft in t'ghemeen een Heer
Al t'gheloop, t'ghevry, t'gevley, 'tgesoen, dat and're vryers deden,
Schiltwacht staen by nacht voor des Dochtersa doove poort,
Dochten my uytdruckelijck te zijn, de grootste sottigheden
Die men oyt ghesien had, of immer van ghehoort,
d'Ed'le vryicheyt,
Heb ick vaeck gheseyt,
Gaet veer boven de gonste van de Meyt.
Hoe verciert, hoe prachtigh op-ghepronckt, met stricken, kanten, koorden,
D'alderschoonste maeght was, ic achten t'niet een hayr
Ic en vant noyt Ioffrou die zoo schoon was datse my bekoorde.
Tot de alderminste min door haer ghebaer:
Want ick docht altijt,
Hy is gheck die vrijt
En sijn tijt met de groenigheyt verslijt.
Maer helaes: t'is wel met my verkeert, een blixem uyt de ooghen
Van een nimmer hoogh-genoegh ghepresen Maeght
Is onlanghs op mijn ijs coude borst met sulcken brand ghevloghen,
Dat my niet ter Wer'ld nu als haer ghesicht behaeght.
Nu en doen ick niet,
Als bedencken yet,
Waer door ick doch haer weder min gheniet.
Even als de Persianen sterc de gulde Son aenbaden,
Bid ick aen de glans van haer hemelsche ghesicht,
Want haer deught, haer eerbaerheyt, haer gheest, haer aerdighe cieraden,
Hebben alder eerst dese brand in my ghesticht.
Ach: haer kloeck beleyt,
Haer groot achtbaerheyt,
Is een hemel vol alle lieflijckheyt.
Dus Goddin, soo veer ghy eenighsins wilt hooren na mijn klaghen,
Sal mijn lijf en ziel met blijdschap zijn vervult,
En ghelooft dat noyt des werelts rondt heeft ghetrouwer vrient ghedraghen,
Als ghy my, in als wat ghy wenschet, bevinden sult.
Daerom lief gund my,
Dat ick vrolijck vry,
En my naer u wil ghewilligh vly.
FINIS. |
|