Nieu liedt-boeck ghenaemt Der minnaers harten jacht ofte de Groote Aemstelredamsche rommelzoo

[Silvester in de morghenstondt]

Op de stemme: Sir Eduward Nouwels deligt.

SIlvester in de morghenstondt,
Begaf hem op de jacht,
Dies Silvia vol sorghen vondt,
Haer maeghdelijck ghedacht.
Och: (sey sy) eer de Sonne daelt
Lief keert weer uyt de weyden
En u Nimph by dese bronne haelt,
Daer sy u sal verbeyden,
En dolen met haer schaepjens in het velt bedroeft
Beclagend' u af-sijn met smart, so langh sy u vertoeft.

Des Sons vertreck bevleckt beswart,

Bewolckt, bedroeft de lucht,
En u vertreck betreckt mijn hart
Met rou en onghenucht,
Want ghy gaet met twee harten heen
Om t'derde hart te vanghen,
En laet my yoy mijn smart met gheen
Alleen naer u verlanghen,
Doch laet op t'minste, soo ghy gaet, my een Hart by:
Voerdt mijne met u op de jacht, en laet t'huys by my.

Doen vingh den droeven Harder aen,

En zey, Lief: denckt doch niet
Dat ick een voet sal voorder gaen
Als my u gonst ghebiet.
Ghy zijt mijn Lief, mijn leven, ach:
V af-zijn baerd mijn smart,
V by-zijn alleen gheven mach
De vreughde aen mijn hart,
Gheen harder scheyden, als doen d'Harder scheyde van
Sijn Harderin, sijn troostertjen, ende greep sijn honden an.

Silvester kreegh een Hart in t'oogh,

Dat voor sijn honden vloot
Dies spanden hy sijn swarten boogh
En ylich daer na schoot:
Maer t'miste door de snelligheyt
En t'loopen van het beest.
Och: seyd hy: waer dat wel beleyd
Naer mijne wensch gheest:
Hy volghden t' op het yverighst tot den avont stont,
Maer t'Hart ontquam t', dies harteloos den Harder hem bevont.

Hy keerde weder naer het pleyn

Daer hy sijn Liefste liet
Maer hy bevont hem daer alleyn,
Sijn Hartje waster niet:
Och: riep hy, wat een swarigheyt:
Dewijl ick t'Hart na ren,
Ick van mijn Hart, mijn klarigheyt
En al versteken ben
Hy gaf hem na het Dorpje, naer sijn Liefstes deur,
Daer vond hy doe sijn hartje weer, t'Eynd van sijn ghetreur.