|
| |
| |
| |
COLLIGO UT SPARGAM.
J.F. Leonart fec.
| |
| |
| |
Aen den edelen heere myn-heere Philippo vande Wouwere, heere van Haren, Out Schepen der Princelycke Stadt Brussel, Teghenwoordigh Thresorier der selve: Eeuwighen Opper-proost van 't Broederschap van den H. Liborius tot Brussel, &c.
WY vinden by den H. Ionnem c. 1. v. 5. hoe dat hy eertyds heeft gheseydt dat de Wereldt heel in boosheydt gestelt was: het selfste mogen wy seggen van onse ellendige tyden, in de welcke Godts | |
| |
glorie verdruckt, de Heylighen bespot, de H. Kercke vervolgt, de ketterye verspreyt wordt. Beneffens andere ongeloovigheden der Heydenen, Mahometanen, ende andere Schismatycken, soo is te beklagen dat Godt soo door de sondaers wordt geblasphemeert, ende syne Heyligen onteert, de heylige Beelden worden gebroken in desen miserabelen Oorloghe; soo dat de Wereldt schynt te dalen tot den Atheismum, ofte verloocheninghe van Godt selver, waer door de goede Christenen heel bedruckt zyn suchtende: een groote droefheydt voor-waer, wanneêr men siet die sieckte der sonden soo te groeyen, de mis-daden ende rampsaligheden te heerschappyen: Nu is 't dat-men magh roepen om troost ende bystandt: Maer by wie sullen wy gaen? wie sal ons verheughen? wie vertroosten? Ons dunckt dat wy hooren de stemme van U.E. ons | |
| |
aen-wackerende, segghende: Siet den H. Liborium is u tot troost, tot vreught, tot bystandt, tot hulp, tot ghenesinghe ghegheven, soo in lichamelycke, als in andere sieckten. O grooten troost voor ons! want van desen Heylighen vinden wy dat-men hem magh toe-eygenen het gene eertyds Antonius Augustinus Bisschop van Tarracona in syne oude Penninghen ghevoert heeft: boven syne schilderye de Figure van de Ghesontheydt, met dit Devies daer onder, getrocken uyt het Boeck Deuteronomii aen 't 32. cap. v. 39. Ego sanabo, Ick sal ghenesen. Al oft hy wilde segghen: Zyt ghy blindt, stom, doof, manck, lam, Ego sanabo, Ick sal genesen; zyt ghy droevigh, zyt ghy suchtende, &c. Ego sanabo, Ick sal ghenesen; zyt ghy van sinnen berooft, ja met den duyvel beseten, Ick sal u ghenesen, &c. quelt u graveel ofte steen, Ego sanabo, &c. Ende dat dit waerachtigh is, thoonen die | |
| |
menighvuldige Mirakelen, de welcke de Goddelycke Goedtheydt gheweerdight heeft, ende noch gheweerdight uyt te wercken, door de voor-sprake van desen grooten Heylighen: welcke wy bevinden by die twee treffelycke Schryvers Surium ende Bollandum: soo dat wy geerne bekennen het ghevoelen van U.E. waerachtigh te wesen, dat Liborius is eene hulpe in den noodt, in swarigheydt eenen troost, in de sieckte eene medecyn, ja eenen ghemeynen Patroon van alle die met quellinghen zyn beladen: waerom wy ons gheluckigh achten, niet alleen van kennisse te hebben van desen grooten Heylighen, ende de selfste te moghen verbreyden, maer oock van te moghen ghenieten in onse Princelycke Stadt diën kostelycken Tresoor; te weten: de heylighe gheapprobeerde waerachtige Reliquien van desen grooten Vrindt Godts. O groote blydtschap voor ons! want is 't sa- | |
| |
ken dat de Bethsamieten wanneêr sy terme maeyden in die valleye, ende opheffende hunne ooghen, als staet I.Reg. 6. v. 13. hebben ghesien die Arcke, ende dat sy blyde waren als sy die saghen. Soo moghen wy Brusselaers ons oock wel verheughen in 't aen-schouwen van dese H. Reliquien: Ende is 't saken dat de oude Romeynen als-wanneêr sy Trajanum naer syne Kroonighe eerst-mael saghen op het Stadt-huys, riepen een-parelyck hun gheluck, over-peysende: O nos felices? O hoe gheluckigh zyn wy? als Plinius verhaelt in Paneg. Hoe en moeten wy een-parelyck niet roepen als wy ghenieten diën Hemelschen Tresoor der H. Ghebeenten? niet van eene tvdelycken Keyser, maer van eenen H. Bisschop Liborius, den welcken in syne jonghe jaren heeft geschenen als eene Morgen-sterre tusschen de nevels: als eene volle Mane in syn daghen; ja den welcken als een klaer-blinckende Sonne gheschenen heeft
| |
| |
in Godts Tempel: wanneêr desen Vrint Godts by ons is met syne heylighe Ghebeenten tot onsen troost, den welcken verheught heeft in syn leven ende in de doodt, door de schoone coleuren van syne deughden, de gheheele wereldt, schynende als eenen Reghen-boghe tusschen de wolcken der Glorie, als eene Bloem der Roosen in den Voorsomer, ghevende tegenwoordig eenen seer aen-genamen geur voor de heele Stadt van Bru(el niet alleen, maer oock voor andere Landen, in den welcken hy aen-gheroepen zynde, bidt voor die hem versoecken: O soete Lelie Libori, ghy verquickt ons door uwe hulpe, hope ghevende van ons wenschen te bekomen: gheluckighe Kercke in den welcken als wel-rieckende Wieroock gheviert wordt den H. Liborius, hy is als een vast Vat van Gout: eenen groeyenden Olyf-boom, eenen verheven Cypressen-boom in macht ende glorie der Mirakelen, eenen uyt-muntende Ceder-boom onder an- | |
| |
dere Heylighen is hy ons ghegheven, wanneêr wy Liborium her-kennen als onsen Patroon teghen alle sieckten, maer besonder eenen Maerschalck teghen de grouwelycke pynen van steen ende graveel. Nu kennen wy ende belyden dat ons gheschiedt is een alder-grootste wel-daet, wanneêr Liborius als eenen groenen Palm ons versterckt in de Kercke van den H. Laurentius in 't Warmoesbroeck, door syne bescherminghe ende voor-sprake: O gheluck, boven gheluck! ô wel-daet der weldaden! te moghen ghenieten desen H. Schat van soo heylighe Reliquien, ende bystant van soo grooten Heylighen: soo dat wy ons verootmoedighende in alle onder-worpentheydt aen het opperste Goedt, over dit wel-daedt, voorts-brenghende alle danck-segginghen de welcke moghelyck zyn: wenschende vermeerderinghe der selve. Ter-wylen, Edelen Heere, dat wy besigh zyn | |
| |
met ons te verwonderen over den grooten Schat den welcken wy hebben bekomen tot eenen ghemeynen troost, soo dunckt ons dat voorghestelt wordt eene Vraghe met eene verbaestheydt: gelyck eertyds seyde de H. Elisabeth in de visite van hare alder-heylighste Nichte, Luc. I. c. v. 43. Van waer komt (ons) dit, datter sulck'-eenen Vriendt, soo grooten Dienaer des Heere kome tot (ons?) Is 't saken wy niet ondanckbaer willen wesen, soo moeten wy bekennen, ghelyck wy geerne belyden, dat dit wel-daedt voordts-komt van de goedtheydt van U.E. als thoonen de autentique Brieven van syne Doorluchtighste Hoogh-weerdigheydt Alphonsus de Berghes, Artsch-Bisschop van Mechelen, ghegheven tot Brussel den 22. Febr. In 't jaer 1671. ende wy voorder sullen thoonen in het verhaal van dit kleyn Boecksken: waerom ons niet langh en hebben moeten beraden aen wie | |
| |
wy het selfsten souden op-draghen, als door menighe-derleye Titels toekomende aen U.E. gheenen beteren Beschermer en konden wy verkiesen als uwen Persoon, den welcken aen den Koningh soo behaeght door rypigheydt en vernuft des verstands, door de deught der rechtveerdigheydt, dat U.E. verkosen heeft tot synen Rechten in 't Schepenschap der Princelycke Stadt Brussel, ende nu tot Bewaerder der schatten in 't Tresorierschap der selve, waer-in ghy naer-volght de Voor-Ouderen van uwen Stamme, met vele doorluchtighe deugden, soo in 't oeffenen der rechtveerdigheydt voor het welvaren der Stadt, als in 't uyt-wercken der bermhertigheydt ende medelyden tot arme Weduwen ende Weesen (ghelyck ons kenbaer is noch onlanghs gheschiedt te wesen) soo dat U.E. met recht voert voor een Devies, Colligo ut Spargam, maer dit willen wy alles achter-laten, wel- | |
| |
wetende dat ghy liever hebt deughden uyt te wercken, als van uwen Persoon te hooren vertellen. Ontfanght dan, Edelen Heere, dit kleyn Boecksken met sulcken goedertierentheydt als het wordt op-ghedraghen: al is het kleyn, het is van Liborius, ende dat is ghenoegh om U aen-ghenaem te wesen, aen-ghesien uwe affectie ende liefde tot desen Heylighen seer groot is. Daer-en-tusschen sullen wy bidden den Almoghenden, dat door de voor-sprake van den H. Liborius U.E. wilt langhe jaren bewaren, tot vermeerderinghe der Devotie tot den selfsten, tot troost van ons allen. Blyvende
EDELEN HEERE,
V.E. goedt-willige Dienaers ende Proosten van 't Broederschap van den H. Liborius,
Carolus Alexander van Creynhem,
Honorius de Heve,
Franciscus Diertyns,
Joannes-Babtista de Geerter.
In Brussel 20. Martii 1678.
|
|
Auteursrechtvrij
