Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Zwadder]

ZWADDER, z.n., m., des zwadders, of van den zwadder; het meerv. is niet in gebruik. Speeksel, of spog, van slangen, anders slangenspog: de vergiftige zwadder der slangen. Figuurlijk, lastering: hij spoog zijnen zwadder op mijnen goeden naam. Ook

[p. 435]

wordt het voor slijm van aal gebezigd. Van hier zwadderig, bijv. n. en bijw., meest gebruikelijk voor kladderig, bemorst, troebel, van zwadderen, bij Kil. swadderen, fluctuare, turbare aquas, het water troebel maken: zwadderig vernis. Los, slingerend, van het haar: locken dicht gekuijft, soo swadderig overhangen. Breder.