Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Zilver]

ZILVER, z.n., onz., des zilvers, of van het zilver; het meerv. zilvers is niet gebruikelijk, dan alleen in de mijnwerken, wanneer van onderscheidene soorten gesproken wordt. Een wit, glansrijk metaal, 't welk voor het edelste na het goud gehouden wordt, en eenen aangenamen, helderen klank heeft. Gemunt zilver. Geslagen zilver. Gewerkt zilver. Zilver smelten. Een vat van zilver. Met zilver beslagen. Figuurlijk, zilveren tafelgereedschappen: zijn zilver in veiligheid brengen. Hij heeft al zijn zilver verkocht. Wij spijsden enkel van zilver. In den dichterlijken stijl wordt de zilverwitte kleur dikwerf alleen zilver genoemd: het zilver, dat op de vleugelen der kapellen glinstert. Van hier zilverachtig, zilveren,

[p. 381]

bijv. n., van zilver. Zamenstell.: zilverader, zilverarbeid, zilverbergwerk, zilverbewaarder, zilverblad, zilverblank, zilverboom, zilverdraad, zilverdraadtrekker, zilverdruk, zilvererts, zilvergeld, zilverglans, zilverglid, zilvergoed, zilvergroef, zilverkamer, zilverkas, zilverklank, zilverkleur, zilverklomp, zilverkorrel, zilverkruid, zilverling, zilvermeid, zilvermijn, zilvermunt, zilverplaat, zilverproef, zilverrijk, zilverschoon, zilverschuim, zilverservies, zilversmid, zilverstaf, zilverstof, zilververguld, zilververwig, zilvervloot, zilverwerk, zilverwit, zilverzand, enz. - baarzilver, blokzilver, kwikzilver, enz.

Zilver, hoogd. silber, bij Kero silbar, Ottfrid. silabar, Willer. silbere, Ulphil. silubr, neders. sulver, zulver, angels. seolfer, sulfer, eng. silver, zweed. silfver. De glinsterende witte kleur van dit metaal is ongetwijfeld de grond zijner benaming.